เดือนสิงหาคมลมฝนหม่นเมฆฟ้า     ปีนี้พาสายฝนหล่นไม่น้อย

สายฝนฉ่ำรสด่ำดื่มไม่ลืมรอย     เหมือนแม่คอยป้อนน้ำท่านา ๆ พันธุ์

แผ่นดินทองท้องของถิ่นสร้างวิญญาณ     มีลูกหลานกานท์กวีศรีสืบสรรค์

โดยปากกาพาอักษรกลอนกำนัล     กาพย์โคลงฉันท์บรรพชนบนแผ่นดิน

กวีมีรากฐานวิถีการผลิต     เพลงเกี่ยวข้าวคือชีวิตนิจสิน

มีเพลงเรือเอื้ออำนวยให้รวยริน     ลึกในวิญญาณของครรลองเรา

ศิลปจะมาเพื่อเกื้อชีวิต     ถ้อยประดิดประดอยคอยแก้เหงา

จากเหนื่อยเหน็ดเสร็จงานนามาบรรเทา     นั่งลงเกลาเคล็ดคำเค้นเป็นกวี

ถ้อยเคล็ดคำทำหยดเหงื่อเปียกเสื้อแห้ง     แดดร้อนแรงรุมเร้าแต่เหงาหนี

ลงแขกเกี่ยวข้าวทุกคราวหนุ่มสาวมี     สดุดีแม่โพสพอบอวลมา

บางพื้นที่พี่น้องมีสรรพลี้หวน     เพื่อจะชวนให้ขำนำหรรษา

รสถ้อยคำนำไปใช้พิจารณา     พี่หว่างขาพี่หว่างคะหัวจะคะมำ

คุณสว่างตาสว่างรางวัลซีไรต์     ศิลปินแห่งชาติไทยไม่ขันขำ

เขียนกลอนอันไพเราะเสนาะคำ     เป็นกลอนอำจำนำข้าวหนาวใจเอย.....