วิถีพืชและสัตว์วิวัฒนาการ           โอกาสผ่านเจ็บปวดและรวดร้าว สัตว์เจ็บ ดิ้นเร่าร้องสยองคาว        พืชกลับก้าวพ้นผ่านพันธนา วิวัฒนาการ รานร้าวคราวเจ็บร้อง   ท่วงทำนองของเหยื่อเมื่อโดนฆ่า เล็บเขี้ยวคมสมเพชเวทนา          เจ็บปวดพาอ้าปากฉากสุดท้าย   ฤา พืชพ้นเขี้ยวเล็บความเจ็บปวด?  คมมีดหวดเหี้ยนหาป่าเตียนหาย เจ็บหรือปวดบ้างไหมในความตาย    พืชดูคล้ายสายใยไม่รู้สึก มีโอกาสพืชก็พุ่งมุ่งสู่ฟ้า              รากรุดหน้าลงดินกินตื้นลึก ยอดหิวพาหาแดดแผดผนึก          เพื่อตกผลึกเป็นผักหญ้าป่าพงไพร  

รู้จักสรุปบทเรียนเปลี่ยนประเทศ     จึงรู้เหตุการณ์ที่เกิดประเสริฐไหม เห็นกงจักรเป็นดอกบัวชั่วบรรลัย     ความชื่นใจไม่มาหาประชาชน อะไรเล่ากินเข้าปากหลากพิษร้าย     ตำราหลายได้บ่งไว้ในแห่งหน สรุปผิดถูกกันของบรรพชน           ร่วมปะปนค้นคว้าอารยธรรม   เพราะรู้คิดคัดสรรจึงบรรจบ     ได้ประสบสิ่งหมาย ไม่ร้ายร่ำ มีสติดำริมุ่งรู้สูงต่ำ         รู้ผู้นำใครทำไว้ในรอยก้าว จึงต้องรู้เลือกคนชนที่ชอบ   เลือกระบอบที่ตอบโจทย์เลิกโฉดฉาว คำปราศรัยใครหยาบคายร้ายก้าวร้าว     พูดปาวๆ เห็นที่เวทีโจร  

จ๋าสู้จ๋าหยัดยืนขึ้นประจันเป็นตำนานผู้หญิงหัวใจใหญ่ไม่เจิดจ้าแจ่มกระจ่างกลางแสงไฟทั้งมิใช่ดาวดวงใดในนภา ไม่สดใหม่ไร้สีสันผ่านวันเศร้าไม่ใช่ลูกสาวที่ใครเขาปรารถนาอหังการกว่าดอกไม้ในดวงตาคือหญิงกล้าสามัญชนคนยิง ฮ. 

ประกาศจะปักธงตรงแนวรบถึงตอนจบทั้งที่ยังไม่ตั้งต้นคราวออกศึกจะใช้ใครเป็นไพร่พลไหนมวลชนที่จะยืนขึ้นร่วมตาย เมื่อใฝ่หาคนหน้าใสเอาใส่พานจะลุ่มหลงเผด็จการก็ย่อมได้แล้วจะต้านรัฐประหารกันอย่างไรมิตรร่วมรบคือคนไหนคิดให้ดี คนหน้าเก่าเขาแหนงหน่ายไม่เห็นค่าฝันพลิกฟ้าโดยมือคนไม่ปนสีจะยอมตายอย่างชาวบ้านอย่างนั้นสิไม่เคยมีวีรชนบนหอคอย