ไม่มีใครมีสิทธิตัดสินใคร
เรายิ่งไม่มีอำนาจชี้ขาดชั่ว
ไม่ดีพอจะตั้งดีชี้บอกตัว
มีแต่หัวคอยครุ่นคิดพินิจนึก

รู้ว่าผลของการกระทำนั้นมีแน่
เพียงแต่จะช้าเร็วจึงตกผลึก
ไม่ตั้งป้อมประจัญกันพันลึก
ไม่เอาน้ำลายทำน้ำหมึกพิพากษ์คน

เชื่อในความเป็นมนุษย์เสมอมา
เห็นแววตาก็เห็นใจ และเลือดข้น
แม้จะร้ายเลวชาติใช่อาจดล
ดาลผลมรณกรรมโดยผู้ใด

โลกสงบสันติสุขด้วยเมตตา?
มิอาจอยู่ด้วยการฆ่าใช่หรือไม่?
เราไม่มีหน้าที่ตัดสินใคร
ทวนให้แน่ทุกแง่นัยแจ่มใจเธอ!