วันนี้จะพูดเรื่องคนเสื้อแดงที่น่าผิดหวัง เพราะมีคนบ่นให้ได้ยินว่าผิดหวังกับความคิดของคนเสื้อแดง !!!

“คนเสื้อแดง คือ มวลชนที่ถูกกดขี่ต่ำสุดจากรัฐ เป็นศัตรูกับรัฐโดยตรง ถูกสังคมตราหน้า คนเสื้อแดงก็เหมือนคนผิวดำในอเมริกา” มิตรสหายท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้

ในการชุมนุมปี 52 ที่ถนนข้างทำเนียบ เราเจอคนเสื้อแดงที่มีอาชีพเป็นช่างทาสี อุ้มลูกเล็กในอ้อมแขน 1 คน จูงมือลูกที่เพิ่งเดินได้อีก 1 คน

สอบถามได้ความว่า กำลังจะกลับไปรับลูกคนโตที่โรงเรียน เพราะเมียเลิกไปแล้ว เขาจึงมีหน้าที่ดูแลลูก 3 คน รวมทั้งทำงานหาเลี้ยง

การมาม็อบในวันนี้ทำให้เขาต้องขาดรายได้ไป 300 บาท แต่เขาก็บอกกับตัวเองว่าต้องมา เพราะเขาคือคนเสื้อแดง และที่ผ่านมาทักษิณทำให้ชีวิตของเขาอยู่ง่ายขึ้น

แน่นอนว่าเขาไม่รู้เรื่องประชาธิปไตย หลักการที่ต้องมีหรืออุดมการณ์อะไรนักหรอก เขารู้แค่ชีวิตเขาดีขึ้นและง่ายขึ้นเมื่อฝากไว้ในมือคนชื่อทักษิณ

ตัดภาพมาที่ปี 53 ที่ราชประสงค์ มีคนเสื้อแดงที่มาร่วมชุมนุมแล้วเราจำได้ไม่รู้ลืมอยู่ 3 คน

คนที่หนึ่ง เป็นผู้ชายร่างเล็ก เขาบอกว่าเขาขายรถมอเตอร์ไซด์ที่เป็นทรัพย์สินเพียงชิ้นเดียวของเขา เพื่อเป็นทุนมาร่วมชุมนุม เขาไม่เคยถูกจ้างมา และเมื่อม็อบจบแล้วเขายังคงไม่รู้ว่าจะหาทางซื้อมอร์เตอไซด์คืนได้หรือเปล่า

แน่นอนว่าอุดมการณ์ไม่ได้เป็นตัวขับเคลื่อนให้เขามา เขารู้แต่ว่าเขามีสิทธิเลือกได้ และความกินดีอยู่ดีที่ทักษิณมอบให้ทางนโยบายทำให้เขาไม่มาไม่ได้

คนที่ 2 เป็นลุงตัวผอมหน้าหมองคล้ำคนหนึ่ง คนนี้เดินเข้ามาขอเงินเรา 14 บาท ตัวเลขที่ระบุสร้างความงุนงง และคำตอบที่ได้คือเขาขอไปซื้อยาเส้น เราจะเอาบุหรี่เพื่อนให้แต่เขาปฏิเสธ แล้วบอกว่า บุหรี่แพงกว่าและหมดไว ส่วนยาเส้น 1 ห่อเขาสูบได้เป็นอาทิตย์ ซึ่งเป็นระยะเวลาที่เขาตั้งใจว่าจะอยู่ร่วมม็อบ

ทันทีที่ยื่นแบงค์ 20 ให้ เขาก็นับเหรียญบาทในมือที่กำไว้ทอนกลับมา เขาบอกว่าผมขาดแค่ 14 บาทเท่านั้น ส่วนน้ำดื่มและอาหารไม่ต้องห่วงเขา เพราะเขาสามารถไปต่อแถวรับฟรีได้จากคนที่เอามาแจก

คนที่ 3 สวมเสื้อผ้าเก่าๆ แต่ดูก็รู้ว่าเป็นคนที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพ และมาม็อบแบบเช้าไป-เย็นกลับยืนต่อแถวซื้อขนมกุยช่ายอยู่ด้านหน้าเราตรงแถวๆ บิ๊กซี ราชประสงค์ อย่างหมายมั่นปั้นมือ (ได้ยินเขาพูดกับคนอื่นในแถวว่ากุยช่ายเจ้านี้น่ากิน มองมาหลายวันแล้ว)

แล้วพอถึงคิวเขา เขาก็ถามคนขายว่าถุงละเท่าไร พอคนขายตอบว่า 20 บาท เขานับเหรียญในมืออีกครั้งแล้วก้าวออกจากแถวไป เราร้องเรียกเอาไว้แล้วซื้อให้เขาอย่างอิหลักอิเหรื่อ เพราะแววตาที่มองมาที่เราว่าเขาไม่ใช่ขอทานมันทิ่มให้เราเจ็บ แต่ด้วยมารยาทและความอยากกินเขาก็รับไปแล้วกล่าวขอบคุณ 

แน่นอนว่าคนที่ 2 และ คนที่ 3 เขาก็ไม่ได้แบกอุดมการณ์อะไรมาม็อบอีกเช่นกัน แต่เขาต้องมา เพราะเขาคือคนเสื้อแดง !!! ในวันนั้นเพื่อนหลายคนของเรายังสวมเสื้อเหลือง และบางคนยังคงไม่ตาสว่างจนกระทั่งมีบิ๊กคลีนนิ่งgดย์

ผ่านมาหลายปีการต่อสู้ขยายใหญ่ขึ้น มีคนมาร่วมมากขึ้น บางคนเดินเข้ามาสวมเสื้อแดงด้วยกัน บางคนก้าวเข้ามายืนเคียงข้าง (ใครต้นคิดคำนี้วะคะ มันแสลงใจเราทุกครั้งที่ได้ยิน แต่ช่างเถอะ มายืนข้างๆ ยังดีกว่าหันหลังให้)  

แล้วการต่อสู้ที่มีคนใหม่ๆ เข้ามาก็เริ่มมีเสียงเรียกร้องพลังบริสุทธิ์ คนเสื้อแดงจำนวนไม่น้อย กระเถิบออกไปอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว เพราะกลัวพลังผู้มาใหม่เขาจะไม่บริสุทธิ์ แต่เห็นชุมนุมครั้งใดก็เจอแต่ป้าๆ เสื้อแดงที่ยอมสวมเสื้อสีอื่นให้ (ก็ได้วะ) เพื่อถนอมมิตรผู้มาใหม่

วันนี้เข้าเฟสมาก็ตั้งใจว่าจะถนอมมิตร เพราะเมื่อวานอาละวาดไปเยอะกับสเตตัสพี่นักเขียนคนนั้น แต่พอมาเจอสเตตัสพี่อีกคนบ่นว่าผิดหวังในความคิดของคนเสื้อแดงจากสเตตัสพี่นักเขียนคนนั้น ก็อดไม่ได้อีก

นี่เขาคาดหวังอะไรกับคนเสื้อแดง ถึงได้ต้องมาผิดหวัง คนเสื้อแดงไม่ใช่ที่ตั้งความหวังของใคร คนเสื้อแดงแค่เอาชีวิตรอดให้พ้นจากการถูกกดขี่ทุกรูปแบบไปวันๆ กับหาเลี้ยงปากท้องก็ลำบากมากแล้ว เขาออกมาสู้เพื่อตัวของเขาเอง เพื่อชีวิตของเขาเอง อุดมการณ์ หลักการอะไรนั่นไม่ได้ตอบโจทย์ชีวิตเขาหรอก ช่วยเข้าใจกันด้วย

สิ่งหนึ่งที่ทักษิณมีให้คนเสื้อแดงคือ ทักษิณไม่เคยเหยียบย่ำและเรียกร้องเอาจากคนเสื้อแดง คนเสื้อแดงจำนวนมากจึงยอมรับความผิดพลาดจากความเป็นมนุษย์ของทักษิณได้ และถึงรับไม่ได้ในบางกรณี อย่างน้อยทักษิณก็เป็นคนที่เราตำหนิได้ โดยที่เขาไม่เคยโต้กลับมาให้เราเจ็บช้ำน้ำใจ และไม่เคยหนีหายไปไหนด้วย

ที่มาภาพ: Facebook Banrasdr Photo