สถานที่มิคุ้นฉุนกลิ่นเหงื่อ
คราบขี้เกลือเสื้อขาวด่างร่างสูงใหญ่
มิรู้ชื่อหรือสกุลคุณคือใคร
มาจากไหนไกลบ้านนานหรือยัง

สถานที่เริ่มคุ้นภาพหมุนคว้าง
ณ ใจกลาง บ้าน-ตึก ลึกแน่นฝัง
งานคุณหนักก็รู้อยู่ลำพัง
เพราะความหวังใช่ไหมให้คุณมา

สถานที่ทำงานอาคารสูง
คุณถูกจูงลากดึงตรอกตรึงฝา
เพื่อนร่วมงานวิ่งวุ่นคุณเหว่ว้า
คิดถึงหน้าใครหนอที่รอคอย

สถานที่แจ้งสว่างมิฟางฝ้า
แต่น้ำตาหล่นรินหยาดลงผล็อย
มุมมองคุณเหมือนรุนผลักร้างหลักลอย
ตาละห้อยสร้อยเศร้าซบเสาปูน

สถานที่ก่อสร้างของบางที่
ล้วนมากมีที่ทางย่างสู่สูญ
แปลงจากดินธรรมดามาเพิ่มพูน
บวก ลบ คูณ ปูน อิฐทรายกลายเปลี่ยนแปลง

สถานที่สถิตไร้เสถียร
ลำบากเพียรเดินหน้าตอนฟ้าแจ้ง
เช้าจรดบ่ายกรายย่ำจนค่ำแลง
ดวงตะวันสีแดงแดงแจ้งเวลา

สถานที่ชีวิตอันอิดโรย
ดวงหัวใจไห้โหยละห้อยหา
พักระยะสั้นสั้นข้าวกับปลา
พักเหนื่อยล้าบ้าบอวันต่อวัน

สถานที่ที่มีเงินให้เพลินใช้
อาจมิใช่ดินแดนแคว้นสุขสันต์
คุณคุณอีกหลายคนผจญมัน
ล่าความฝันความหวังนั้นทั้งมวล

สถานที่มีงานกรรมกร
แดดแผดร้อนเผาไหม้ไปทุกส่วน
กลิ่นเหงื่อยังกำจายคล้ายอบอวล
พวกคุณควรกวนคนปูนกระบะนั้น