มหาสมุทรสุดลึกล้ำให้ดำดิ่ง
ไม่เคยนิ่งมวลน้ำไปตามฝั่ง
ทั้งอ้อยสร้อยกระซิบหาดทั้งฟาดดัง
เป็นคลื่นสั่งเม็ดทรายทั้งหลายไป

คลื่นทุกลูกผูกพันฝั่งดั่งโดนกอด
ได้แตกยอดคลอดคลื่นครืนเล็กใหญ่
เหมือนเคยคงคาคลื่นดื่นดาษใด
ที่จะไม่หยุดเคลื่อนเหมือนเวลา

ไม่คล้ายคลื่นแห่งคนหนทางเก่า
ล้วนเคลื่อนเข้าทางใหม่ในคุณค่า
กฎเกณฑ์ใดไม่อารยะไม่พัฒนา
คลื่นใต้น้ำลับตาพารนร้อน

สายธารประวัติศาสตร์ชาติทุกข์สุข
คลื่นคนบุกบั่นเบียดเกลียดเบียนบ่อน
รัฐนั้นเปรียบอ้อมกอดยอดยอกย้อน
ราษฎรคิดต่างพลันประจัญบาน?!

ภาพรัฐจัดแก๊สน้ำตาเอามายิง
อีกหลายสิ่งจัดกันมาห้ามกล้าหาญ 
กระทืบเหยื่อเยาวชนผลกันดาร !
กระทั่งศาลไม่ให้ประกันในครรลอง ?

พวกเขาคือคลื่นลูกหลังพลังใหม่
ได้ดวงใจไปจากเผ่าพันธุ์เศร้าหมอง
คลื่นลูกเก่านำเขามาน่าไตร่ตรอง
ระบอบครองมองเห็นฝั่งอันบังควร  ?

ฟื้นอำนาจบาตรใหญ่ใช้กำราบ
เสรีภาพคลื่นลูกใหม่ไม่คืนหวน
ยื้อรักษาสถานะจะทิ้งทวน
พลันคลื่นป่วนปั่นปะทะร้องตะเบ็ง

อนาคตของคลื่นคืนชายหาด
ใช่อยากกวาดทำลายหมายเร็วเร่ง
คลื่นลูกใหม่ไล่ประณามความเส็งเคร็ง
กำลังเปล่งประกายพลุทะลุฟ้า

พลังเยาว์เขาคล้ายคลื่นคึกครืนโครม
พายุโหมพาฝนหลั่งล้นหล้า
คลื่นลูกเก่าโกรธกระหน่ำแก๊ซน้ำตา
ทะลุแก๊ซแผดจ้าจึงมาประจัน

เยาวรุ่นร่อนเร่พเนจร
ไม่หลับนอนดึกดื่นคลื่นความฝัน
จากสลัมหลังตึกซอยลึกนั้น
เพื่อยืนยันเยาว์วัยไร้อนาคต

ตอบคำถามคลื่นลูกเก่าใกล้เข้าฝั่ง
คลื่นลูกหลังถ้าจิตคิดขบถ ?
เพราะระบอบปรสิตจิตเคี้ยวคด
เศร้าสลดสังคมพรหมวิหาร กลวง

เมื่อมวลน้ำมาตามพายุทะลุฟ้า
ปวงประชายถากรรมน้ำตาร่วง
คลื่นอุทกภัยไม่หลอกลวง
แต่หลอนปวงพสกนิกรซ้ำซ้อนมา

เคยจะทำแผนงานบริหารน้ำ
โจรปล้นทำรัฐประหารแหลกลาญล้า
หมิ่นแคลนคลื่นอุทกภัยไม่นำพา
คลื่นน้ำป่าบ่าท่วมอ่วมประจาน

รวมทั้งคลื่นแสงเสียงเคียงคลื่นคิด
คลื่นชีวิตฉีดวัคซีนดิ้นสังขาร
คลื่นเสียงปฏิรูปใช่ล้มล้างสร้างวิมาน
คลื่นเหียนงานนานน้ำเน่าเขลาครอบครอง