แน่นอนว่า มวลชนจำนวนมาก ย่อมถูกตั้งคำถามเรื่องการจัดตั้ง และยิ่งเป็นมวลชนที่สวมเสื้อสีแดงด้วยแล้ว คำถามเรื่องความบริสุทธิ์ผุดผ่องของมวลชนในหน้าสื่อ กลับดังเสียยิ่งกว่าเสียงของมวลชน แต่การตั้งคำถามขณะที่ละเลยหรือจงใจละเลยที่จะบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้นนั่นต่างหากที่ควรจะเป็นคำถามที่ใหญ่กว่า

ไม่ว่าจะรักหรือชังหรือสังกัดกลุ่มการเมืองใดๆ ก็ปฏิเสธได้ยากเหลือเกินว่า มวลชนจำนวนมากที่รวมกันอยู่ ณ สนามกีฬาราชมังคลากีฬาสถาน เมื่อวันที่ 1 พ.ย.ที่ผ่านมานั้นมหาศาล โปรดยอมรับเถิดว่า มวลชนที่มากนั้นมีอยู่จริง

"ประชาไท" บันทึกภาพในสนามวันนั้น ด้วยความทึ่งและสะเทือนใจไม่ต่างจากที่เราเคยบันทึกการชุมนุมของ "พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย" ช่วงแรก ก่อนการเรียกร้องนายกพระราชทาน และเนื้อหาการอภิปรายยังคงรัดกุมมุ่งหมายซักฟอกรัฐบาลที่ทุจริตและละเมิดสิทธิมนุษยชน

วันนี้ สถานการณ์ผลิกผัน และมวลชนหมู่มากออกมาร่วมชุมนุมกับฝ่ายของรัฐบาลที่ถูกขับไล่ไปโดยการรัฐประหารและยังถูกรุกไล่อยู่โดยต่อเนื่องจากกฎหมายและองค์กรตามกฎหมายอันมีที่มาจากการรัฐประหาร 19 ก.ย. 2549 และกลับผลักให้ฝ่ายที่เคยถูกกล่าวหากลายมาเป็นวีรบุรุษประชาธิปไตยไปโดยปริยาย

เราบันทึกความยิ่งใหญ่ของมวลชนในวันที่ 1 พ.ย. 2551 เอาไว้ โดยหวังเป็นอย่างยิ่งว่า นี่จะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เราจะได้ชื่มชมภาพของประชาชนรวมตัวกันอย่างสงบ สันติ และงดงาม

และยิ่งไปกว่านั้น เราหวังว่าสักวันหนึ่งประชาชนจะเป็นเจ้าของชัยชนะอย่างแท้จริง ไม่ถูกเอาไปบิดเบือน และอ้างเป็นฐานความชอบธรรมอย่างไม่จำกัดให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอย่างที่เคยเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในประวัติศาสตร์การเมืองไทย