บทบัญญัติเกี่ยวกับการยุบสภามีบัญญัติมาแต่ดั้งเดิมในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรสยาม พุทธศักราช 2475(มาตรา 35) เป็นต้นมา การยุบสภาผู้แทนราษฎร เป็นเครื่องมือในการคานอำนาจระหว่าง ฝ่ายบริหารกับฝ่ายนิติบัญญัติ ขณะเดียวกันการยุบสภาก็เป็นการใช้อำนาจของฝ่ายบริหารเพื่อส่งคืนอำนาจให้ ประชาชนเป็นผู้ตัดสิน เมื่อเกิดปัญหาความขัดแย้งรุนแรงในรัฐสภาหรือปัญหาความขัดแย้งระหว่างพรรค ร่วมรัฐบาลรวมทั้งการยุบสภาเพื่อช่วงชิงความได้เปรียบทางการเมือง

การยุบสภาผู้แทนราษฎรให้กระทำโดยพระราชกฤษฎีกา และให้กระทำได้เพียงครั้งเดียวในเหตุการณ์เดียวกัน เช่น รัฐบาลเสนอร่างกฎหมายที่เป็นนโยบายสำคัญ แต่สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรลงมติไม่รับ หลักการของร่างกฎหมายดังกล่าว นายกรัฐมนตรีอาจดำเนินการให้มีการยุบสภาผู้แทนราษฎรได้และเมื่อมีการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรใหม่ นายกรัฐมนตรีคนเดิมได้กลับมาเป็นรัฐบาล จึงเสนอร่างกฎหมายเดิมที่ เคยเสนอต่อสภาผู้แทนราษฎร หากสภาผู้แทนราษฎรลงมติไม่รับหลักการของร่างกฎหมายนั้นอีก จะมีการยุบสภาผู้แทนราษฎรเพราะเหตุนั้นอีกไม่ได้ แต่การยุบสภาไม่จำเป็นต้องกระทำเพราะเหตุที่เกิดความขัดแย้ง ระหว่างฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติเสมอไป การยุบสภาอาจเกิดขึ้นอันเนื่องมาจากฝ่ายบริหารต้องการฟังเสียงประชาชนเมื่อมีปัญหาสำคัญ หรือหยั่งความนิยมที่ประชาชนยังมีต่อพรรคการเมืองของรัฐบาลเพื่อความมั่นใจในการที่จะดำเนินนโยบายที่สำคัญๆ ต่อไปก็ได้

อย่างไรก็ตาม รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 ได้เปลี่ยนหลักการใหม่ โดยกำหนดให้มีการตราพระราชกฤษฎีกาเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเป็นการทั่วไปก่อน ส่วนวันเลือกตั้ง จะเป็นวันใดให้คณะกรรมการการเลือกตั้งกำหนด ตามที่ได้บัญญัติไว้แล้วในมาตรา 102 ดังนั้น ความในวรรคสาม แห่งมาตรานี้จึงได้กำหนดให้คณะกรรมการการเลือกตั้งจะต้องประกาศกำหนดวันเลือกตั้งทั่วไปในราชกิจจานุเบกษาภายในห้าวันนับแต่วันที่พระราชกฤษฎีกายุบสภามีผลใช้บังคับ โดยวันเลือกตั้งที่กำหนดต้อง ไม่น้อยกว่าสี่สิบห้าวัน แต่ไม่เกินหกสิบวันนับแต่วันพระราชกฤษฎีกาดังกล่าวใช้บังคับ

เหตุที่กำหนดระยะเวลาวันเลือกตั้งยาวกว่าการเลือกตั้งทั่วไปกรณีอายุของสภาผู้แทนราษฎร สิ้นสุดลงตามมาตรา 102 ที่กำหนดไว้สี่สิบห้าวันนับแต่วันที่สภาผู้แทนราษฎรสิ้นอายุ ก็เนื่องจากเหตุการณ์การยุบสภาไม่มีความแน่นอนดังเช่นการครบอายุของสภาผู้แทนราษฎร จึงให้คณะกรรมการการเลือกตั้ง สามารถกำหนดระยะเวลาของวันเลือกตั้งให้ยาวขึ้นได้ตามความเหมาะสม เพื่อให้ผู้สมัครและพรรคการเมืองมี ความพร้อมในการเลือกตั้งและไม่เกิดการได้เปรียบเสียเปรียบกันในการเลือกตั้ง ทั้งนี้ เพื่อแก้ไขปัญหาความลักลั่น ในทางปฏิบัติ ดังที่มีคำอธิบายในมาตรา 102 แล้ว