ฉันไม่อาจฉุดรั้งเธอไว้
รักของเธอช่างยิ่งใหญ่
ใจของเธออุทิศให้...แด่ปวงประชา
บทกวีรักของฉันต่ำต้อย...
เมื่อเทียบกับความปรารถนาดีของเธอ
จงไปเถิดที่รัก...
อย่างเธอต้องการ
เพื่อคนยากไร้
เพื่อสหายผู้ถูกกดขี่
ใช้รักของเธอโอบกอดพวกเขา
บรรเทาทุกข์ด้วยน้ำใจ
ยื่นผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาความลำเค็ญ
ฉันไม่อาจรั้งเธอได้...
ทัศนวิสัยเธอคือความเท่าเทียม
อุดมการณ์เปี่ยมล้น
มันเต้นเร่าเป็นประกายในสองตา
ไปเถิดคนดี...
กระแสสามัญชนกำลังเคลื่อน
ไปร่วมร้องบรรเลงเพลงอยุติธรรม
ขับไล่ผู้เอาเปรียบ
ทวงคืนซึ่ง สิทธิ์ ที่ผู้ถูกกระทำพึงได้
แล้วดูแลเขา...ให้กลับถึงบ้านโดยปลอดภัย
ฉันมั่นใจในเธอ
มั่นใจในรักของเธอ
ความแพ้พ่ายไม่ใช่จุดจบ
มันคือการปลุกกระแสคลื่นลูกใหม่
จงก้าวต่อไป...
ถึงเหนื่อยกาย...เถิดแต่ใจเธออย่าอ่อนล้า
และทุกคราบน้ำตา...ฉันจะอาสารองรับด้วยห่วงใย