เราจะอยู่อย่างไรในอนาคต
แอกกฏชนชั้นนำค้ำหนักหัว
เงียบเฉยอยู่เป็นเห็นแก่ตัว
หรือกลัวไม่กล้าแม้จะคิด
เราจะอยู่อย่างขี้ขลาดถูกกวาดล้าง
หลบข้างทางก้มหัวกลัวยัดผิด
ปล่อยให้โจรรุมยำกำหนดทิศ
ปล่อยชีวิตเฉื่อยชาเหมือนประชด
เราจะนิ่งเฉยดูหมู่นักศึกษา
รอจนกว่าเข้าคุกทุกคนหมด
หรือเพราะเจ็บครั้งนั้นร้าวรันทด
เรี่ยวแรงลดหัวใจสิ้นไฟลุก
เราจะรอฝั่งตรงข้ามสำนึกผิด
กล้ำกลืนพิษเผด็จการผลาญสนุก
เหล่านกหวีดวอดวายตายหมดยุค
รู้รสทุกข์ปวดร้าวเช่นเรารับ
เราจะเลือกทางเดินเผชิญหน้า
หรือจมล้าในอดีตจนติดกับ
ความสูญเสียที่ผ่านมาคณานับ
เกินบังคับลุกตื่นขึ้นสู้รบ
"เราจะฝากความหวังในมือใคร??
คนรุ่นใหม่หรือวัยเฒ่าเหล่าซากศพ"
10 กุมภา หาคำตอบคิดครอบครบ
เดินไปพบพร้อมหน้า....เลือก"อนาคต"