Submitted on Sun, 2018-12-02 14:16
เปล่าโล่ง เดินทอด ตลอดย่าน
สามานย์ ขับเคลื่อน เขยื้อนขยับ
ฉุดกระชาก ลากถอย ชาติย่อยยับ
ติดกับ ติดหล่ม อาจมรส
แลบลิ้น ปลิ้นปล้อน สะท้อนภาพ
มิอาจเร้น รอยคราบ สับปลับปด
ศิลปิน แห่งเสนียด เกียรติยศ
ปลื้มประณต ชื่นชม ลิ้นลมวก
ชั่วกระเพื่อม เสื่อมโฉด กระโดดรับ
"เพลงขลุ่ย"ขับ ซับทิ้ง สิ่งสกปรก
"ทุ่งข้าว"หาย กลายร่าง สู่ทางรก
ส่องกระจก นรกเห็น เป็นบึงบัว
และเมื่อความ เคลื่อนไหว ได้ปรากฏ
ก็เห็นหมด ขดไส้ ในความชั่ว
ผุดสันดาน วิปริต อันมิดมัว
ยิ่งแก่ตัว หัวงอก บอกตัวตน
พอสิ้นเสียง เพลงขลุ่ย ถุยประกาศ
ก็เห็นสิ่ง ซ่อนอุบาทว์ ชัดอีกหน
พอเสียงขาก คาราวะ ทรชน
ก็เห็นคน สิ้นค่า จะปราชัย
