เรื่องการถอดถ้อยคำ ของบ็อบ ดีแลน อาจไม่จำเป็น... สำหรับหลายคน 
แต่หากอยาก “ได้ยิน” เสียงแห่งความเป็นกวีของเขา อยาก “เข้าถึง” อีกสักนิด ฟังซุ่มเสียงท่วงทำนอง ข้ามสิ่งกีดขวางทางภาษา ไปยังอีกฟากฝั่งของวัฒนธรรม ขึ้นรถไฟขบวนนี้ได้เลย คุณจะรู้ถึงความแตกต่าง

ดีแลนเขียน Train A-Travelin’ เมื่อปี 1968 ยุคต้น ๆ ของเขานาน 54 ปีมาแล้ว
ขมวดลงท้ายไว้ในทุก Stanza ว่า 
Then you heard my voice a-singin’ and you know my name 
ได้ยินเสียงข้าฯ ร่ายร่ำบทเพลง แล้วรู้นะว่าข้าฯ คือใคร ชื่อเสียงเรียงใด 
บรรทัดที่ทำให้เราทึ่งในความขลังและพลังของถ้อยคำภาษากวี 
   
รถไฟขบวนเก่าแล่นล่อง / เนิ่นนานปี บนรางแห่งชีวี / 
เตาเผาร้อนแรงด้วยเปลวความเกลียด ปล่องไฟวาบด้วยเพลิงความกลัว / 
หากยินเสียงล้อเหล็กบดคราง ยลโครงคร่ำคร่า สนิมแดงเขรอะ
นั่นแหละหนา ท่านได้ยินเสียงข้าฯ ร่ายร้อง 
ไม่บอกก็รู้นะ ข้าฯ คือใคร ชื่อเสียงเรียงใด 

ท่านเอ๋ย เคยหยุดคิดบ้างไหม ความเกลียดชัง ที่ฝังแน่นข้างใน / 
ท่านเคยเห็นบ้างไหม เหล่าผู้โดยสาร เลอะเลือน บ้าใบ้ / 
ท่านเคยฉุกคิดขึ้นมาไหม ที่จะหยุดรถไฟขบวนนั้น / 
นั่นแหละหนา ท่านได้ยินเสียงข้าฯ ร่ายร้อง 
ไม่บอกก็รู้นะ ข้าฯ คือใคร ชื่อเสียงเรียงใด

ท่านเคยเบื่อบ้างไหม บรรดาเสียงสอนสั่ง เพ้อคลั่งด้วยความกลัว / 
เขาทิ่มตอกใส่หัวท่าน กรอกหูอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน / 
กี่ครั้งที่ท่านเคยเอ่ยถาม มิเคยได้คำตอบชัดแจ้ง / 
นั่นแหละหนา ท่านได้ยินเสียงข้าฯ ร่ายร้อง 
ไม่บอกก็รู้นะ ข้าฯ คือใคร ชื่อเสียงเรียงใด

ข้าฯ สงสัยนัก ผู้นำทั้งหลายเขาเข้าใจไหม / 
โลกอันเต็มไปด้วยการสังหารเข่นฆ่า เขาทิ้งไว้ให้ข้า ฯ / 
ท่านเคยนอนตาค้างกลางดึก ครุ่นคิดสงสัยในสิ่งเดียวกันไหม / 
นั่นแหละหนา ท่านได้ยินเสียงข้าฯ ร่ายร้องบทเพลง 
ไม่บอกก็รู้นะ ข้าฯ คือใคร ชื่อเสียงเรียงใด

ท่านเคยครุ่นคิด หลายคำติดอยู่ที่มุมปาก หรือไม่ก็ดังอยู่ในหัว / 
เพื่อนมนุษย์ที่ยืนข้าง ๆ นี้ กำลังถูกล่อให้หลง / 
เสียงบ่นจากคนบ้า ทำให้ท่านปวดกระบาล / 
นั่นแหละหนา ท่านได้ยินเสียงข้าฯ ร่ายร้องบทเพลง 
ไม่บอกก็รู้นะ ข้าฯ คือใคร ชื่อเสียงเรียงใด

คนเข่นฆ่าราวี ทำให้ท่านใจหมอง / 
คำพร่ำสอนเทศนา การเมืองเรื่องวุ่น ทำให้ท่านหัวหมุนตื้อ / 
ภาพรถบัสถูกเผา เปลวไฟลุกแลบ ทำให้ท่านเจ็บปวดรวดร้าว / 
นั่นแหละหนา ท่านได้ยินเสียงข้าฯ เปล่งร่ายร้องเพลง 
ไม่บอกก็รู้นะ ข้าฯ คือใคร ชื่อเสียงเรียงใด