"ล้มเหลวในโรงเรียน ไม่ได้ล้มเหลวในชีวิต" เสียงจากช่างเชื่อมในแทนซาเนีย

ชวนดูตัวอย่าง 'RPL' กระบวนการรับรองความรู้และทักษะ ไม่ว่าการเรียนรู้นั้นจะเกิดขึ้นอย่างไร เมื่อไหร่ หรือที่ไหน ได้ช่วยให้ช่างเชื่อมในแทนซาเนียมีความก้าวหน้าในสายงาน แม้ว่าจะไม่ได้รับการศึกษามาตามระบบก็ตาม

Summary

  • องค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) ให้คำจำกัดความ "Recognition of Prior Learning" หรือ RPL ว่าเป็นกระบวนการในการระบุ จัดทำเอกสาร ประเมิน และรับรองความรู้ ทักษะ และสมรรถนะของบุคคล ไม่ว่าการเรียนรู้นั้นจะเกิดขึ้นอย่างไร เมื่อไหร่ หรือที่ไหน แม้จะไม่ได้รับการศึกษาและฝึกอบรมตามระบบก็ตาม กระบวนการนี้ได้เปิดโอกาสให้คนทำงานที่มีทักษะที่อยู่นอกระบบหรือในภาคที่ไม่เป็นทางการได้รับการรับรองคุณสมบัติที่ตรงกับความรู้และทักษะในการทำงาน
  • RPL เริ่มในแทนซาเนียเมื่อปี 2557 โดยได้รับการสนับสนุนจาก ILO ต่อมาในปี 2562 ได้รวมอยู่ในยุทธศาสตร์การพัฒนาทักษะแห่งชาติของแทนซาเนีย (NSDS) รัฐบาลแทนซาเนียตั้งเป้าหมายดึงผู้สมัครเข้าสู่โครงการนี้ให้ได้ 10,000 คนต่อปี
  • RPL ถูกนำร่องในแซนซิบาร์ในปี 2562 และได้รับการรับรองโดยรัฐบาลท้องถิ่น
  • ILO ได้ให้ความช่วยเหลือด้านเทคนิคเพื่อช่วยสร้างระบบ RPL ในแซนซิบาร์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการ SKILL-UP ซึ่งได้รับทุนสนับสนุนจากรัฐบาลนอร์เวย์
  • แทนซาเนียได้รับการยอมรับว่าดำเนินการโครงการ RPL ได้อย่างประสบความสำเร็จในแอฟริกา


ฮุสเซน จูมา ฮัสซัน อายุ 53 ปี นอกจากทำงานเป็นช่างเชื่อมที่ Zanzibar Government Agency for Tractors and Farming Machinery Services ในแซนซิบาร์ ประเทศแทนซาเนียแล้ว เขายังมีธุรกิจการเชื่อมขนาดเล็กเป็นของตัวเอง | ที่มาภาพ: ILO/OIT Belinda Japhet

ช่วงเดือน ต.ค. 2565 ILO Voices แพลตฟอร์มการเล่าเรื่องแบบมัลติมีเดียขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ (ILO) ได้นำเสนอเรื่องราวของฮุสเซน จูมา ฮัสซัน อายุ 53 ปี นอกจากทำงานเป็นช่างเชื่อมที่ Zanzibar Government Agency for Tractors and Farming Machinery Services ในแซนซิบาร์ ประเทศแทนซาเนียแล้ว เขายังมีธุรกิจการเชื่อมขนาดเล็กเป็นของตัวเอง ในเดือน เม.ย. 2565 ฮุสเซนได้รับใบรับรอง Recognition of Prior Learning (RPL) สำหรับวิชาชีพช่างเชื่อมของเขา

0 0 0

เมื่อผมมีโอกาสได้รับใบรับรองและได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการว่าเป็น 'ช่างเชื่อมมืออาชีพ' ผมก็กระตือรือร้นที่จะคว้าโอกาสนี้ไว้ ก่อนหน้านี้ผมไม่มีหลักฐานยืนยันทักษะและประสบการณ์ที่ผมได้รับจากการเรียนรู้อย่างไม่เป็นทางการจากประสบการณ์ทำงาน 25 ปี

ผมไม่เคยได้รับการศึกษาหรือเข้ารับการฝึกอบรมเพื่อเรียนรู้การเชื่อม ผมเรียนไม่จบระดับมัธยม พ่อของผมต้องให้ผมจากโรงเรียนเพราะเขาประสบกับปัญหาการเงินและไม่สามารถให้ลูกทุกคนอยู่ในโรงเรียนได้ คุณคงนึกภาพออกว่าตอนที่ผมยังเป็นเด็กรู้สึกหดหู่เพียงใด ที่ต้องพลาดการศึกษาในขณะที่เพื่อนๆ ของผมยังได้เรียนต่อไป แต่ก็ไม่มีใครตำหนิพ่อ เพราะพ่อของผมก็เจ็บปวดที่ไม่สามารถส่งเสียด้านการเรียนแก่ผมต่อได้ แต่ก็ยังมีน้องๆ ที่อายุน้อยกว่าที่ได้รับการศึกษา

แม้ว่าพ่อของผมไม่สามารถลงทะเบียนให้ผมในสถาบันฝึกอาชีพได้ แต่เขาตัดสินใจพาผมไปที่โกดังเล็กๆ ในเขตทังกา บนแผ่นดินใหญ่ของแทนซาเนีย ซึ่งผมได้ฝึกงานเป็นช่างเชื่อม ผมออกจากบ้านเป็นครั้งแรกและใช้เวลา 2 ปี พร้อมกับได้เรียนรู้ทักษะการค้าขายในทังกาไปด้วย


งานที่ผมถนัดมากที่สุดคืองานเชื่อมบนรถบรรทุกและรถแทรกเตอร์ | ที่มาภาพ: ILO/OIT Belinda Japhet

หลังจากกลับมาที่แซนซิบาร์ ผมยังไม่มีทักษะเพียงพอที่จะได้งานที่ดี แต่ผมมีความรู้เพียงพอที่จะทำงานเป็นผู้รับจ้างนอกระบบในไซต์ก่อสร้างขนาดเล็ก เมื่อสัญญาสิ้นสุดลง ผมก็กลับหาผู้รับเหมาและทำทุกอย่างที่ทำได้

ผมได้เรียนรู้อะไรมากมายในช่วง 5 ปีหลังจากนั้น โดยทำงานในไซต์งานต่างๆ ตั้งแต่บ้านพักอาศัยไปจนถึงโครงการใหญ่ๆ ผมรู้ว่าตนเองถนัดทำงานกับยานพาหนะ เช่น รถบรรทุกและรถโดยสาร และผมก็สามารถทำงานเต็มเวลากับโครงการเกษตรของรัฐบาลในส่วนงานรถบรรทุกชลประทาน เป็นทั้งช่างซ่อมเครื่องจักรและช่างเชื่อม ผมทำงานที่นั่นตั้งแต่นั้นมา


ผมทำงานในแผนกช่างเชื่อมและช่างตีเหล็ก หลังจากรายงานต่อผู้บังคับบัญชาแล้ว ผมมักจะเริ่มทำงานเกี่ยวกับรถแทรกเตอร์ 3 คันที่แตกต่างกัน ขณะนี้เรามีรถแทรกเตอร์และเครื่องจักรมากกว่า 700 รายการที่ต้องซ่อมแซม ดังนั้นเราจึงยุ่งมาก | ที่มาภาพ: ILO/OIT Belinda Japhet

จากนั้นในปี 2562 มีคนจากรัฐบาลบอกผมเกี่ยวกับหลักสูตรใหม่อย่าง Recognition of Prior Learning พวกเขาขอให้ผมส่งใบสมัครไปที่สำนักงานอาชีวศึกษา (VTA) ในแซนซิบาร์ เพื่อที่ผมจะได้ใบรับรองเป็นช่างเชื่อม

สำหรับผม มันหมายความว่าในที่สุดผมก็สามารถพูดได้ว่าผมเป็นช่างเชื่อมมืออาชีพ ผมรู้ว่าตนเองเป็นช่างเชื่อมที่ดีและได้เรียนรู้จากผู้เชี่ยวชาญจากหลายประเทศ เช่น แทนซาเนีย กานา และแคนาดา แต่ผมไม่มีข้อพิสูจน์ถึงระดับของทักษะที่ผมมี


ผมได้รับใบรับรอง Recognition of Prior Learning ในเดือน เม.ย. 2565 | ที่มาภาพ: ILO/OIT Belinda Japhet

ขั้นตอนการประเมินใช้เวลาประมาณ 3 วัน เราทุกคนต้องรายงานไปยังศูนย์ VTA ที่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ประเมิน ผู้ประเมินของผมมีคำถามมากมายเกี่ยวกับประวัติการทำงาน ทักษะ และงานประจำวันของผม พวกเขามาที่ที่ทำงานเพื่อดูผมขณะทำงาน เขาพูดกับหัวหน้างานของผมด้วย ผมดีใจที่รู้ว่าผู้ประเมินเป็นผู้ฝึกสอนการเชื่อมด้วยตัวเขาเอง ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าเขากำลังมองหาอะไร

จากนั้นผมได้รับคำสั่งให้รายงานกลับไปที่ศูนย์ VTA กับช่างเชื่อมคนอื่นๆ เพื่อเข้ารับการฝึกอบรม นี่เป็นส่วนที่ดีที่สุดของกระบวนการทั้งหมดสำหรับผม เราได้รับการสอนวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุดและวิธีการรักษามาตรฐานความปลอดภัยและสุขภาพที่ดีในที่ทำงาน งานนี้อาจเป็นอันตรายได้ ซึ่งนายจ้างบางรายไม่สนใจที่จะจัดหาอุปกรณ์ป้องกันที่เหมาะสม 

เรายังได้รับการสอนการทำบัญชีขั้นพื้นฐาน วิธีจัดการทีมงาน และวิธีขยายธุรกิจของเรา ผมไม่ได้เป็นแค่ลูกจ้างเท่านั้น แต่ผมยังดำเนินธุรกิจการเชื่อมเล็กๆ ของตัวเองด้วย ซึ่งผมรู้สึกขอบคุณมากสำหรับการฝึกอบรมทางธุรกิจที่เราได้รับ 

การได้รับใบรับรองเปลี่ยนชีวิตผมในสองแง่ใหญ่ ประการแรกเงินเดือนของผมเพิ่มขึ้นเป็นครั้งแรก 30 เปอร์เซ็นต์หลังจากนั้นไม่นาน สิ่งนี้เป็นกำลังใจอย่างมากเพราะนายจ้างของผมได้เพิ่มความรับผิดชอบและงานให้ผมตลอดหลายปีที่ผ่านมา เป็นการดีที่ได้เห็นรางวัลเป็นตัวเงินสำหรับสิ่งนี้

ประการที่สอง ผมเริ่มเห็นคุณค่าของทักษะของตนเองจริงๆ คำถามที่ถูกถามและทักษะที่ผมต้องแสดงให้ผู้ประเมินเห็นถึงประสบการณ์มากกว่า 25 ปีในสาขานี้ และยังต้องสอนคนอื่นๆ อีกมากด้วย ซึ่งตอนนี้ก็เป็นสิ่งที่ผมต้องการจะทำ ธุรกิจขนาดเล็กของผม


หลังเลิกงาน ผมมักจะไปที่โรงเชื่อมเพื่อตรวจสอบความคืบหน้าของงานในแต่ละวัน ผมมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ฉันทำงานเต็มเวลา ในขณะที่มีอีก 4 คนที่ผมจ้างงานเป็นครั้งคราว พนักงานประจำอยู่กับผมมานานกว่า 6 ปีแล้ว และผมได้สอนทุกอย่างที่เขาต้องรู้เกี่ยวกับการเชื่อม | ที่มาภาพ: ILO/OIT Belinda Japhet 

ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมาชีวิตในแซนซิบาร์กลายเป็นเรื่องยากขึ้น เนื่องจากการระบาดของ COVID-19 เป็นระยะเวลาหลายเดือนที่ไม่มีนักท่องเที่ยว เป็นเรื่องยากสำหรับคนที่หาเลี้ยงครอบครัว แต่ผมโชคดีมากที่ยังมีงานทำและมีธุรกิจเชื่อมเล็กๆ เพื่อเลี้ยงดูครอบครัวในช่วงเวลานี้


ผมแต่งงานแล้วและมีลูก 6 คน ภรรยาของฉันอยู่บ้านและดูแลครอบครัวของเราในขณะที่ผมหาเงิน ผมโชคดีมากที่มีงานที่มั่นคงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วง 2 ปีที่ผ่านมาของการระบาดใหญ่ของ COVID-19 | ที่มาภาพ: ILO/OIT Belinda Japhet

ในอีก 5 ปีข้างหน้า ผมหวังว่าจะเกษียณจากการทำงานประจำ แต่ผมยังรักในสิ่งที่ทำและปรารถนาที่จะเชื่อมต่อไป ผมหวังว่าจะได้ขยายธุรกิจการเชื่อมและมีเวลามากขึ้นในการจัดฝึกอบรมให้กับคนหนุ่มสาวในชุมชน

มีคนหนุ่มสาวจำนวนมากที่ล้มเหลวในการเรียนและอยู่บนท้องถนนโดยไม่มีแผนการในอนาคต ผมเชื่อว่าการเรียนรู้ทักษะเช่นการเชื่อมหรือการทำสิ่งของด้วยมือสามารถปรับปรุงชีวิตของพวกเขาได้

ประการแรก ผมจะบอกพวกเขาว่าการล้มเหลวในการเรียนไม่ใช่การล้มเหลวในชีวิต สำหรับคนหนุ่มสาวอย่างผมที่ต้องออกจากโรงเรียนเนื่องจากปัญหาทางการเงินที่บ้าน ผมจะเล่าประสบการณ์ให้พวกเขาฟัง มีโอกาสมากมายในการเรียนรู้ทักษะที่เหมาะสม และตอนนี้เรายังมีโปรแกรม Recognition of Prior Learning ที่ช่วยให้เรากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ผ่านการรับรอง ที่สำคัญที่สุดผมอยากให้คนหนุ่มสาวไม่หยุดเรียนรู้ ดูผมสิ ผมอายุ 50 แล้วแต่ก็ยังเรียนรู้อยู่

ที่มา
Failing in school is not failing in life (ILO Voices, 4 October 2022)

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท