Submitted on Wed, 2019-04-10 17:53
เสียงปืนแผด กระสุนแรก แยกคอกวัว
ยิงเล็งหัว กะโหลกกอง สมองไหล
จบชีวิน ที่ดิ้นรน เป็นคนไทย
จบฝันใฝ่ จบคำถาม ความเท่าเทียม
วันที่10 เดือนเมษา ปี53
ในโมงยาม ที่ข้นเข้ม ใจเต็มเปี่ยม
ไม่กลัวร้อน นอนข้างทาง กลางแดดเกรียม
ผืนไตรรงค์ ธงใหม่เอี่ยม ตระเตรียมมา
เสื้อสีแดง ตรงกลางปัก “รักในหลวง”
ร่วมประท้วง ยืนเข้าแถว เป็นแนวหน้า
หมายต่อกร ลดอำนาจ อมาตยา
การเข่นฆ่า จึงอุบัติ ในบัดดล
ร่างเซทรุด สะดุดลง ธงกระเด็น
ความเยียบเย็น แผ่ซ่านสู่ รูขุมขน
เงียบสงัด แต่ก้นบึ้ง กลับอึงอล
เสียงผู้คน จะเล่าขาน อีกนานยาว
อีกกี่ครั้ง ใช่จะกลับ ไปนับหนึ่ง
แม้ไม่ถึง แต่ไม่ถอย ค่อยย่างก้าว
เลือดทุกหยด ต่อบันได ไปถึงดาว
จงปวดร้าว เพื่อวันที่ ดีกว่าเดิม...❤️
ด้วยความอาลัยและระลึกถึง คุณวสันต์ ภู่ทอง คุณเทิดศักดิ์ ฟุ้งกลิ่นจันทร์ และวีรชนทุกท่าน
