“การซ้อมทรมาน” อีกหนึ่งวัฒนธรรมความรุนแรงที่ถูกทำให้เป็นเรื่องปกติซึ่งเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในระบบทหาร ดังจะเห็นว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา มีกรณีที่เจ้าหน้าที่ทหารกระทำเกินกว่าเหตุเป็นประจำทุกปี ไม่ว่าจะเป็นการซ้อมทรมานผู้ต้องหา หรือแม้แต่การซ้อมทรมานเจ้าหน้าที่ด้วยกันเอง

วัฒนธรรมการซ้อมทรมานที่ฝังรากลึกนี้ อาจสามารถย้อนกลับไปได้ถึงระบบการฝึกที่ถ่ายทอดความรุนแรงกันมารุ่นต่อรุ่นโดยใช้คำกล่าวอ้างอย่าง “เป็นการธำรงวินัย” “เป็นการฝึกความอดทน” หรือ “เป็นวิธีทำงานของเจ้าหน้าที่” โดยไม่สนใจศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์

แม้ปัจจุบันจะมีเทคโนโลยีมากมายช่วยสอดส่องการทำงานของเจ้าหน้าที่รัฐ และประชาชนให้ความสนใจต่อสิทธิมนุษยชนมากกว่าที่เคยเป็นมา แต่วัฒนธรรมความรุนแรงเหล่านี้ก็ยังคงดำรงอยู่ จึงเป็นหน้าที่ของรัฐที่จะต้องปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอย่างจริงจัง ซึ่งหากการปฏิรูปทหารเกิดขึ้นจริงในทุกระดับเริ่มตั้งแต่ระบบการฝึก ไม่แน่ว่าการยุติการซ้อมทรมานและการบังคับสูญหายก็อาจเป็นไปได้ในที่สุด