ถูกหรือผิดสันนิษฐานการก่อเกิด
สุดบรรเจิดจินตนาการท่านผู้สร้าง
สรรพสิ่งใช่กองสุมทุมเคว้งคว้าง
แต่เกิดอย่างมีทางไปในนิรันดร์

ดินน้ำลมไฟสิ่งใดเร้นเป็นปฐม
ตั้งแต่บรมสมกัปป์เกินนับกั้น
วิวัฒนาการผ่านมาสารพัน
หลายเผ่าพันธุ์สูญดับไม่ปรับตัว

เพราะปรับตัวไม่เป็นเช่นไดโนเสาร์
พระเจ้าเอาไปเข้ากรุสาธุทั่ว
มันตัวใหญ่กินจุดุน่ากลัว
แต่เนียนัวอยู่เนิ่นนานหลายล้านปี

คล้อยหลังไดโนเสาร์เข้ายุคมนุษย์
กว่าจะหลุดจากความเป็นลิงทิ้งเถื่อนที่
สร้างอารยธรรมคร่ำคร่าประดามี
คนกดขี่แบ่งชั้นชนคนด้วยกัน

มีแพ้ชนะต่อสู้มีผู้ลี้ภัย
โลกยิ่งใหญ่ที่ได้พบครบแปรผัน
พระเจ้าให้สมองมาพายากครัน
มันดื้อรั้นดิ้นรนหนทางเสรี

ยุคมนุษย์ยิ่งสุดยุ่งอีนุงตุงนัง
พะรุงพะรังกิเลสมากยากจะหนี
บ้าอยากใหญ่ยิ่ง ๆ ขึ้นไปในเวที
กิเลสนี้นัวเนียเสียหายมานัก

พระเจ้าทอดพระเนตรดูรู้สึกแย่?
สมองมีมากแท้แต่โง่หนัก
การกดขี่เบียดเบียนเพี้ยนไม่พัก
โลกแล้งรักชักผิดท่าราคาคน

นึกถึงไดโนเสาร์พระเจ้าเอาไปเก็บ
เพราะกรงเล็บใหญ่ที่มีกินปี้ป่น
มนุษย์ที่ฉลาดล้ำทำตัวตน
สูญพันธุ์พ้นด้วยผลสงครามความเกลียดกัน!

ถ้าไม่เกลียดไม่เบียดบดไม่กดขี่
โลกจะมีแต่สันติภาพฉาบความฝัน
ไม่รู้เกลียดก็ไม่รู้รักหลักพัวพัน
ตรงข้ามนั้นเฝ้าสะท้อนละครชีวิต

สงครามโลกครั้งที่สามติดตามต่อ
พระเจ้ารอภาพงดงามความซาดิสม์
พระองค์สร้างสรรพสิ่งมามันน่าคิด
ทรงลิขิตคลายเหงานั้นนิรันดร