กาลครั้งหนึ่งซึ่งฟ้าผ่าถูกปลาตัวแรก
กลิ่นแปลก ๆ เข้าจมูกถูกค้นหา
คนกำลังหิวคิ้วย่นค้นพบปลา
ดิ้นอยู่คาเปลวไฟใกล้หนองน้ำ
กลิ่นช่างหอมยั่วยวนกวนน้ำลาย
ปลาที่ตายเกรียมไหม้ไปขม้ำ
ได้รู้ว่าปลาถูกไฟต้องไปทำ
จึงจดจำนำกิ่งไม้สุมไฟปลา
กินไม่ไหวได้ปลามากอยากเก็บไว้
เอาอิงไฟได้ปลาย่างสร้างมูลค่า
อีกพบเกลือสีขาวใส่ได้ปลาร้า
กักตุนอาหารไว้ใช้กินนาน
นั่นคือการรู้สะสมสังคมมนุษย์
สิ่งแรกสุดนั้นหรือคืออาหาร
กี่หมื่นปีเป็นที่มาวิวัฒนาการ
สะสมทุกสสารแตกฉานชีวิต
การสะสมชมดูสู่กอบโกย
ความมืดโรยตัวคลุมกลุ้มรุมจิต
พัฒนาการสังคมมนุษย์สุดจะคิด
ดัง"มาร์กซิสม์"พินิจไว้ให้พิจารณา
ยุคสมัยมีบริบทเกิดกฎหมาย
ด้วยวายร้ายหมายแย่งแข่งคุณค่า?
กฎเกณฑ์ใดใครร่างวางเดชา
มาร์กซ์ชี้ว่าสารพันชนชั้นนำ
ช่วงสมัยให้รู้เห็นเป็นยุคใด
คนรุ่นไหนใช้สามนิ้วชี้ทิวถ้ำ
ถูกด้อยค่าว่าสามกีบตีบตันตำ
ก็ขำ ๆ คำคนทนกันไป
ร่วมยุค"เสร็จ"เผด็จการทหาร,ทุน
เก่งกักตุนหมุนเงินเพลินกดไพร่
1 สิทธิ์ 1 เสียงจึงบ้าประชาธิปไตย
ปากกาเป็นใหญ่ไม่ใช่ปืนขอยืนยัน
ร่วมกันทำตัวอย่างทางสันติ
วาระ 4 ปีมินานการเปลี่ยนผัน
บ้าเลือกตั้งดีกว่าบ้าเลือดจ้องเชือดกัน
แข่งสร้างสรรค์นโยบายขายผลงาน
เป็นทหารการชายแดนแสนมีเกียรติ
แข่งเบียนเบียดบ้าอำนาจชาติเดือดพล่าน
รวยกระจุกจนกระจายไม่ได้การ
ทั้งลูกหลานสืบสกุลสถุนเอย !
