China Labour Bulletin (CLB) สื่อที่ติดตามประเด็นแรงงานในประเทศจีนชี้ว่าสหภาพแรงงานต้องกดดันแบรนด์แฟชั่นระดับโลก ในการลดผลกระทบต่อคนทำงานทั้งการเลิกจ้างและแช่แข็งค่าแรง จากการเปลี่ยนแปลงกลยุทธ์ทางธุรกิจในอุตสาหกรรมแฟชั่น

ภาพประกอบสร้างจากเทคโนโลยี AI ของ Image Creator from Microsoft Designer

China Labour Bulletin (CLB) สื่อที่ติดตามประเด็นแรงงานในประเทศจีนเปิดเผยว่านับตั้งแต่ปี 2023 การเคลื่อนไหวร่วมกันของคนทำงานในภาคอุตสาหกรรมเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของจีนได้เพิ่มขึ้นอย่างมากในมณฑลชายฝั่ง เช่น กวางตุ้ง เจ้อเจียง และฝูเจี้ยน ซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงงานที่เน้นการส่งออกส่วนใหญ่ จำนวนการประท้วงของคนทำงานผลิตเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายใน 'แผนที่การประท้วงของ CLB' (CLB's Strike Map ) เพิ่มขึ้นจาก 12 ครั้งในไตรมาส 1/2023 เป็น 29 ครั้งในไตรมาส 4/2023 และยังคงมีต่อเนื่องมาจนถึงในไตรมาส 1/2024 โดยมีการบันทึกไว้ 26 กรณี

สถิติการประท้วงของคนทำงานอุตสาหกรรมผลิตเสื้อผ้าในจีน | ที่มา: CLB Strike Map

ตลอดปี 2023 แผนที่การประท้วงของ CLB ได้บันทึกเหตุการณ์การเคลื่อนไหวร่วมกันของคนทำงานผลิตเสื้อผ้าไว้ 94 กรณี ซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเทียบกับปี 2022 ที่มีเพียง 6 กรณี การนัดหยุดงานและการประท้วงกระจุกตัวอยู่ในโรงงานที่ผลิตผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป เช่น เสื้อผ้า (30 กรณี) รองเท้า (25 กรณี) คนทำงานประท้วงการค้างจ่ายค่าจ้างและเงินประกันสังคม รวมทั้งเรียกร้องค่าชดเชยการเลิกจ้างเมื่อโรงงานประกาศปิดตัว

การนัดหยุดงานประท้วงที่เกี่ยวข้องกับการลดค่าจ้างและการเลิกจ้างก็เกิดขึ้นในประเทศแถบเอเชียใต้และอาเซียน ซึ่งซัพพลายเออร์และแบรนด์ดังต่าง ๆ ได้ย้ายห่วงโซ่อุปทานของตนเข้ามา การประท้วงที่โดดเด่นที่สุดเกิดขึ้นโดยคนทำงานผลิตเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายหลายพันคนในบังกลาเทศเมื่อปลายเดือน ต.ค. 2023 ซึ่งคนทำงานเรียกร้องค่าจ้างขั้นต่ำที่เหมาะสมในธากาและเขตอุตสาหกรรม Gazipur การประท้วงแม้ว่าจะนำเสนอเพียงแค่เน้นเรื่องการเพิ่มค่าจ้าง แต่ก็ปะทุขึ้นท่ามกลางโรงงานที่ดำเนินการด้วยกำลังการผลิตที่จำกัด หรือแม้แต่ที่ต้องปิดตัวลง

ในรายงานพิเศษนี้ CLB จะแสดงให้เห็นว่ากลยุทธ์ทางธุรกิจที่เปลี่ยนแปลงไปของแบรนด์แฟชั่นระดับโลก ได้นำไปสู่การประท้วงในจีนและในวงกว้างในเอเชียใต้และอาเซียน โดยมีตัวอย่างในบังกลาเทศ เวียดนาม และอินโดนีเซีย นอกจากนี้ยังจะแสดงให้เห็นว่ากลุ่มบริษัทแฟชั่นละเว้นจากการจัดการโดยตรงกับการละเมิดแรงงานในห่วงโซ่อุปทานของตน ตลอดจนความขัดแย้งระหว่างโรงงานและคนทำงาน แบรนด์แฟชั่นข้ามชาติควรดำเนินการตรวจสอบสถานะกิจการอย่างเพียงพอ เพื่อประเมินผลกระทบจากการตัดสินใจของตนต่อคนทำงาน

แบรนด์แฟชั่นระดับโลกลดคำสั่งซื้อ ส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ทั่วประเทศจีน เอเชียใต้ และอาเซียนในปี 2023

แบรนด์แฟชั่นระดับโลกส่วนใหญ่ชะลอการขยายตัวในปี 2023 Adidas เปิดเผยในรายงานประจำปีว่าพวกเขาขาดทุนครั้งแรกในรอบกว่า 30 ปี ส่วน H&M แม้จะมียอดขายสุทธิเพิ่มขึ้น 6% แต่ทั้งสองบริษัทเน้นการ "ควบคุมต้นทุน" ซึ่งหมายถึงการลดการสั่งซื้อจากโรงงานผู้รับจ้างผลิต มีการปรับคำสั่งซื้อให้ยืดหยุ่นเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้า ไปจนถึงการปิดร้านค้า

หลังวิกฤตการเงินในปี 2008 อุตสาหกรรมเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายเข้าสู่วัฏจักรของการขยายตัวและการแข่งขัน การเข้ามาของผู้ค้าปลีกออนไลน์และบริษัทใหม่ในเอเชีย ทำให้มีการเพิ่มการผลิตมากขึ้นในอุตสาหกรรมนี้ ในขณะที่การเติบโตของอุปสงค์ไม่สามารถตามทัน บทความในวารสารที่ศึกษาเกี่ยวกับวิกฤตในอุตสาหกรรมผลิตเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายอ้างคำพูดของเลขาธิการสหพันธ์เครื่องนุ่งห่มระหว่างประเทศ (International Apparel Federation) ว่า "มีความไม่สมดุลอย่างมากระหว่างอุปสงค์และอุปทาน" ส่งผลให้ "แรงกดดันด้านราคาเกิดจากการผลิตมากเกินไป" การผลิตมากเกินไปของอุตสาหกรรมก่อนโควิด-19 ระบาดใหญ่ทั่วโลกอยู่ที่ 30-40% ในแต่ละปี และผลิตภัณฑ์มากกว่า 20% (ไม่เคยถูกใช้) ก็ถูกทิ้งที่หลุมฝังกลบ

แบรนด์แฟชั่นระดับโลกจ้างโรงงานรับจ้างผลิตภายนอกมาหลายทศวรรษ เพื่อตอบสนองต่อสภาวะตลาดใหม่และรักษาผลกำไร บริษัทต่าง ๆ ได้ย้ายห่วงโซ่อุปทานออกจากจีนเพื่อค้นหาแรงงานที่ราคาถูกกว่า บังกลาเทศและเวียดนามเป็น 2 ประเทศ ที่ได้รับเงินทุนมากที่สุด อัตราการเติบโตการส่งออกของกัมพูชาและเมียนมายังเพิ่มขึ้นอย่างมาก โดยเติบโตมากกว่า 700% ตั้งแต่ปี 2019 แม้จีนยังคงเป็นผู้ส่งออกเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายรายใหญ่ที่สุดของโลก แต่ส่วนแบ่งมูลค่าการส่งออกก็ลดลงจาก 37% เป็น 32% ระหว่างปี 2010-2022

การขยายตัวทางภูมิศาสตร์ของอุตสาหกรรมผลิตเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายในทศวรรษที่ผ่านมา หมายความว่าเมื่อแบรนด์แฟชั่นระดับโลกตัดสินใจลดคำสั่งซื้อเพื่อรักษาผลกำไรในปี 2023 จึงเกิดผลกระทบเป็นลูกโซ่ต่อคนทำงานทั้งในจีน เอเชียใต้ และอาเซียน

คนทำงานภาคการผลิตเสื้อผ้าในจีนประท้วงการลดค่าจ้าง เนื่องจากคำสั่งซื้อลดลง

ตั้งแต่ปี 2023 การนัดหยุดงานที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมผลิตเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายส่งออกในจีนมีจำนวนเพิ่มมากขึ้น เมื่อวันที่ 14 เม.ย. 2023 พนักงานที่บริษัท Jiaxing Quang Viet Garment ในมณฑลเจ้อเจียงออกมาประท้วงเรื่องค่าแรง โรงงานของไต้หวันแห่งนี้ผลิตสินค้าให้กับ Adidas, New Balance และแบรนด์ชื่อดังอื่น ๆ

เนื่องจากแบรนด์แฟชั่นระดับโลกได้ลดคำสั่งซื้อเสื้อผ้ากีฬา ผ้าฝ้าย และเสื้อโค้ทขนเป็ดของโรงงาน พนักงานพบว่าเงินเดือนของพวกเขาที่ต่ำกว่า 4,000 หยวน นั้นต่ำกว่าที่โฆษณาไว้ในประกาศรับสมัครงานอย่างมาก ที่ระบุว่าคนงานสามารถทำเงินได้ 7,000 ถึง 10,000 หยวนต่อเดือน พนักงานเรียกร้องให้ตัวแทนโรงงานออกมาชี้แจงในเรื่องนี้

ระหว่างเหตุการณ์นี้ เจ้าหน้าที่จากสหภาพแรงงานท้องถิ่นได้แจ้งกับ CLB ว่าพนักงาน "เข้าใจผิดไปเอง" และบริษัท "ได้อธิบายสถานการณ์แล้ว" พนักงานกลับมาทำงานหลังจากการประท้วงนาน 4 วันและได้รับค่าจ้างเพิ่มขึ้นเพียง 100 หยวนต่อเดือน

การประท้วงครั้งใหญ่อีกครั้งเกิดขึ้นที่โรงงานรองเท้า Yangzhou Baoyi ในมณฑลเจียงซู เมื่อพนักงานกว่า 1,000 คน นัดหยุดงานตั้งแต่วันที่ 29 พ.ย.-7 ธ.ค. 2023 เพื่อเรียกร้องค่าชดเชยการเลิกจ้าง มีการเปิดเผยว่าบริษัท Pou Chen ของไต้หวัน ซึ่งเป็นซัพพลายเออร์รองเท้ารายใหญ่ที่สุดในโลกและบริษัทแม่ของโรงงานแห่งนี้ รายได้ลดลงถึง 7.7% ในปี 2023 หลังจากที่ลูกค้าอย่าง Adidas และ Nike ลดคำสั่งซื้อ

การประท้วงที่โรงงานรองเท้า Yangzhou Baoyi

พนักงานกล่าวว่าในปี 2023 มีการทำงานล่วงเวลาเพียงเล็กน้อย ดังนั้นเงินเดือนพื้นฐานที่ใช้ในการคำนวณค่าชดเชยจากการเลิกจ้างจึงไม่สะท้อนถึงระดับรายได้ปกติของพวกเขา และค่าชดเชยที่ได้จึงต่ำ พวกเขายังประท้วงเรื่องนายจ้างค้างจ่ายประกันสังคมและกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ

ทั้งสองกรณีนี้แสดงให้เห็นว่าการลดความเสี่ยงของบริษัท ได้ส่งผลกระทบไปที่คนทำงานแทน เนื่องจากการลดค่าจ้างและย้ายฐานการผลิต คนทำงานจึงได้นัดหยุดงานประท้วง ซึ่งบางครั้งก็สามารถเรียกคืนผลประโยชน์คืนได้บางส่วน ในขณะที่สหภาพแรงงานอย่างเป็นทางการในจีน มักจะไม่เข้ามาเป็นตัวแทนของคนทำงานและสนับสนุนข้อเรียกร้องทางกฎหมายของพวกเขา

คนทำงานในบังกลาเทศเรียกร้องให้มีการเพิ่มค่าแรงขั้นต่ำอย่างเหมาะสม แต่โรงงานกลับโยนความรับผิดชอบให้กับแบรนด์แฟชั่นระดับโลกและสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ

การประท้วงครั้งใหญ่โดยคนทำงานในอุตสาหกรรมเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของบังกลาเทศในช่วงปลายเดือน ต.ค. 2023 แสดงให้เห็นว่า ซัพพลายเออร์พยายามซ่อนตัวอยู่หลังแบรนด์แฟชั่นระดับโลก ในประเด็นการขึ้นค่าแรงเพียงเล็กน้อย เนื่องจากค่าแรงขั้นต่ำสำหรับอุตสาหกรรมเสื้อผ้าในบังกลาเทศจะได้รับการปรับปรุงทุก ๆ 5 ปี และการขึ้นค่าแรงครั้งล่าสุดเกิดขึ้นในปี 2018 ซึ่งไม่สอดคล้องกับอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว คนทำงานและสหภาพแรงงานได้เรียกร้องให้เพิ่มค่าแรงขั้นต่ำเป็น 208 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อเดือน

คนทำงานเรียกร้องให้ขึ้นค่าแรงขั้นต่ำอย่างเหมาะสม หลังจากสมาคมผู้ผลิตและส่งออกเสื้อผ้าสำเร็จรูปแห่งบังกลาเทศ (BGMEA) เสนอขึ้นค่าแรงเป็น 90 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อเดือน และคณะกรรมการค่าแรงขั้นต่ำของรัฐบาลเสนอตัวเลขสุดท้ายที่ 113 ดอลลาร์สหรัฐฯ ซึ่งไม่ตรงตามความต้องการของพวกเขา  หลังการประท้วงปะทุ เหล่าคนทำงานถูกปราบปรามอย่างรุนแรง มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 4 คน และอีกหลายร้อยคนถูกเลิกจ้าง

สมาคม BGMEA ซึ่งเป็นสมาคมของผู้ประกอบการในอุตสาหกรรม ได้โยนความผิดไปที่สถานการณ์เศรษฐกิจโลกและแบรนด์แฟชั่นระดับโลก เพื่อปกป้องข้อเสนอการขึ้นค่าแรงที่ต่ำของตนเอง ในเดือน มี.ค. 2023 สมาคม BGMEA อ้างว่า บริษัทผู้ซื้อและแบรนด์ต่างชาติสั่งซื้อสินค้าในปริมาณน้อยแทนที่จะเป็นการสั่งซื้อจำนวนมาก ส่งผลให้การผลิตของโรงงานลดลง ประธานบริหารของสมาคมตัวแทนผู้ประกอบการอีกแห่งหนึ่ง คือ สมาคมผู้ผลิตและส่งออกสิ่งทอแห่งบังกลาเทศ (BKMEA) ให้สัมภาษณ์ว่า ปริมาณการสั่งซื้อที่ลดลงเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้โรงงานเดินเครื่องจักรได้เพียง 50% ในปี 2023

โดยการเน้นย้ำถึงภาวะการเงินที่ตึงเครียดของโรงงาน สมาคม BGMEA ยืนยันว่าโครงสร้างค่าแรงใหม่นั้นสมเหตุสมผล สมาคมฯ ได้ออกมาปกป้องจุดยืนของตนเองอย่างเปิดเผยในเดือน พ.ย. 2023 โดยอ้างว่ามีความจำเป็นต้องรักษาระดับค่าแรงที่ค่อนข้างต่ำของแรงงานบังกลาเทศไว้ เพื่อรักษาความสามารถในการแข่งขันของบริษัท โดยไม่คำนึงถึงความเหลื่อมล้ำทางสังคมที่เกิดขึ้น

การประท้วงในบังกลาเทศแสดงให้เห็นว่า แม้สหภาพแรงงานและคนทำงานจะยืนกรานเรื่องการขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ แต่เจ้าของโรงงานที่เป็นซัพพลายเออร์ก็ยังคงต่อต้านการขึ้นค่าแรง และโยนความผิดไปที่รูปแบบการสั่งซื้อของแบรนด์แฟชั่นระดับโลกว่าเป็นตัวการค่าแรงต่ำ แม้ว่าการผลักดันนี้จะเป็นระหว่างคนทำงานกับโรงงาน แต่ผลกระทบจากการตัดสินใจของซัพพลายเออร์ในภูมิภาคและแบรนด์ต่างประเทศ ล้วนส่งผลกระทบต่อทั้งสองกลุ่ม

เกิดการนัดหยุดงานประท้วงเมื่อโรงงานซัพพลายเออร์ในเอเชียใต้และอาเซียนผลักภาระไปให้คนทำงาน

นอกจากการประท้วงขนาดใหญ่และต่อเนื่องของคนทำงานในบังกลาเทศเมื่อ พ.ย. 2023 แล้ว การลดคำสั่งซื้อและการตัดราคาจากแบรนด์แฟชั่นระดับโลกยังนำไปสู่การประท้วงขนาดเล็กในประเทศต่าง ๆ ในเอเชียใต้และอาเซียน CLB ได้รวบรวมกรณีที่น่าสนใจบางกรณี ไว้ดังนี้:

• 10 ก.พ. 2024 พนักงานของโรงงานเสื้อผ้าสำเร็จรูป 2 แห่งในเมืองนารายันกานจ์ บังกลาเทศ ได้ทำประท้วงหลังจากถูกเลิกจ้างโดยไม่ได้รับค่าชดเชยที่เหมาะสม โรงงานหนึ่งอยู่ภายใต้กลุ่ม Crony Group ซึ่งอ้างว่าผลิตสินค้าให้กับแบรนด์ต่าง ๆ เช่น Tom Tailor, Kroger, Zara, Mango และแบรนด์ดังอื่น ๆ ส่วนอีกโรงงานหนึ่งอยู่ภายใต้กลุ่ม Rupashi Group ซึ่งผลิตสินค้าให้กับแบรนด์ Zara, Inditex, Pull&Bear และ Forever 21
• 30 พ.ค. 2023 พนักงานในโรงงานผลิตเสื้อผ้า 3 แห่งในชวา อินโดนีเซีย เผชิญกับการเลิกจ้างครั้งใหญ่ โรงงานเสื้อผ้าทั้ง 3 แห่งกำลังเจรจากับสหภาพแรงงาน เนื่องจากบริษัทที่ไม่เปิดเผยชื่อมีปัญหาในการจ่ายค่าชดเชย
• 25 ส.ค. 2023 คนทำงานหลายร้อยคนในเวียดนาม ประท้วงต่อต้านแผนการเลิกจ้างของบริษัท Nobland ซึ่งผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่เป็นชาวเกาหลีใต้ บริษัทกล่าวว่าการลดคำสั่งซื้อทำให้ต้องปรับโครงสร้างโดยการเลิกจ้างพนักงาน สำหรับพนักงานต้องการจ้างต่อ บริษัทเสนอระบบเงินเดือนแบบใหม่ที่ขึ้นอยู่กับผลผลิต ซึ่งผลักดันให้คนทำงานทำงานหนักขึ้น

CLB ชี้ว่าแบรนด์แฟชั่นระดับโลกต้องสร้างมาตรการคุ้มครองแรงงานที่ดีขึ้น โดยเฉพาะเมื่อบริษัทซัพพลายเออร์ใช้วิธีการต่าง ๆ เพื่อรักษาความสามารถในการทำกำไรและผลักดันภาระไปยังคนทำงาน แนวโน้มแสดงให้เห็นว่าคนทำงานถูกเลิกจ้างโดยไม่ได้รับค่าชดเชยที่เหมาะสม การเรียกร้องให้เพิ่มค่าแรงก็ถูกขัดขวางโดยกลุ่มนายจ้างและรัฐบาล บางครั้งคนทำงานไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับระบบค่าจ้างแบบใหม่และต้องทำงานหนักขึ้นในขณะที่จำนวนพนักงานลดลง

สหภาพแรงงานท้องถิ่นต้องเจรจาต่อรองกับแบรนด์แฟชั่นระดับโลก

ในการประท้วงของคนทำงานผลิตเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายในประเทศจีนทั้งหมดที่ CLB รวบรวมเมื่อปี 2023 ไม่พบว่าแบรนด์แฟชั่นระดับโลกเข้ามามีส่วนร่วมในการเจรจาระหว่างโรงงานและพนักงาน ในกรณีที่มีการเจรจา เช่น ในกรณีของบริษัท Jiaxing Quang Viet Garment และโรงงานรองเท้า Yangzhou Baoyi มีเพียงฝ่ายบริหารของโรงงานและเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นเท่านั้นที่เข้าร่วมการเจรจา

สำหรับการประท้วงครั้งใหญ่ในบังกลาเทศเกี่ยวกับการต่อรองค่าจ้างขั้นต่ำ แบรนด์แฟชั่นระดับโลกโดยส่วนใหญ่มักสงวนท่าที บริษัทเช่น Levi Strauss & Co กล่าวว่าได้ "สนับสนุนให้รัฐบาลบังกลาเทศสร้างกระบวนการที่ยุติธรรม น่าเชื่อถือ และโปร่งใสสำหรับการกำหนดค่าจ้างขั้นต่ำอย่างสม่ำเสมอ" มีเพียง Patagonia ที่แสดงการสนับสนุนค่าจ้างขั้นต่ำที่ 208 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อเดือน ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่คนทำงานร้องขอ โดยทั่วไปแล้ว แบรนด์แฟชั่นระดับโลกปฏิเสธที่จะยอมรับว่าตนเองมีอิทธิพลในการกดดันโรงงานได้ นักวิชาการที่ศึกษาอุตสาหกรรมแฟชั่นจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียชี้ว่า แรงกดดันต่อโรงงาน "เริ่มต้นจากแบรนด์และผู้ค้าปลีก [...] มันเป็นการสนทนาที่อุตสาหกรรมแฟชั่นพยายามหลีกเลี่ยงอยู่เสมอ"

ในอินโดนีเซีย ผลของการเจรจาระหว่างสหภาพแรงงานกับโรงงานก็ถูกจำกัดอย่างมากโดยแบรนด์แฟชั่นระดับโลก สหภาพแรงงาน Serikat Pekerja Nasional (SPN) เปิดเผยว่าโรงงานได้ปฏิเสธข้อเรียกร้องการเพิ่มค่าแรง โดยอ้างว่าคำสั่งซื้อของแบรนด์เหล่านั้นมีมูลค่าต่ำเกินไป หลังจากที่แบรนด์หนึ่งได้ลดคำสั่งซื้อมากกว่า 30% ค่าจ้างของพนักงานจึงลดลง 25% สหภาพแรงงาน SPN พยายามขอคำชี้แจงจากสาขาของแบรนด์นั้นในอินโดนีเซีย แต่ถูกปฏิเสธ ขณะเดียวกัน ฝ่ายบริหารของโรงงานปฏิเสธคำขอรายละเอียดของคำสั่งซื้อในระหว่างการเจรจาด้วยเช่นกัน

เพื่อให้แบรนด์แฟชั่นระดับโลกเข้ามามีส่วนร่วมในการต่อรองราคาและพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาต่าง ๆ CLB ชี้ว่าต้องสนับสนุนให้สหภาพแรงงานในจีนและประเทศอื่น ๆ เจรจาต่อรองกับแบรนด์เหล่านี้เกี่ยวกับค่าจ้าง สวัสดิการ ความปลอดภัยในการทำงาน และสภาพแวดล้อมในการทำงานอื่น ๆ ในกรณีของบริษัท Jiaxing Quang Viet Company, CLB ได้ยกตัวอย่างคำตัดสินของศาลชั้นกลางของเนเธอร์แลนด์ ซึ่งได้ตัดสินลงโทษแบรนด์สัญชาติเนเธอร์แลนด์ฐานผิดสัญญาการยกเลิกใบสั่งซื้อที่โรงงานของซัพพลายเออร์ในเวียดนาม  กรณีนี้กระตุ้นให้สหภาพแรงงานท้องถิ่น สนใจรายละเอียดเกี่ยวกับวิธีการเชื่อมโยงปัญหาที่คนทำงานเผชิญกับแบรนด์แฟชั่นระดับโลกมากขึ้น และหารือเกี่ยวกับวิธีการสนับสนุนคนทำงานเมื่อโรงงานประสบปัญหาทางเศรษฐกิจ

CLB ชี้ว่าจำเป็นอย่างยิ่ง ที่ต้องนำแบรนด์แฟชั่นระดับโลกเข้าสู่โต๊ะเจรจากับสหภาพแรงงาน เพื่อแก้ไขปัญหาต่าง ๆ เนื่องจากปัญหาหลายอย่างที่คนทำงานในห่วงโซ่อุปทานต้องเผชิญ ล้วนมีต้นเหตุมาจากบริษัทยักษ์ใหญ่เหล่านี้อยู่เบื้องหลังทั้งสิ้น.

ที่มา:
Garment workers’ unions must engage global brands on impacts of changing business strategies on workers’ rights (China Labour Bulletin, 16 May 2024)