ประเวศ มาในชุดนักโทษ ใส่กุญแจข้อเท้า มีผ้าปิดปาก ลุกขึ้นยืนกล่าวด้วยเสียงแหบจากอาการหวัดกับศาลว่า ศาลไม่มีความชอบธรรมที่จะพิจารณาคดีนี้

ผู้พิพากษาหญิงซึ่งเป็นผู้สนทนากับจำเลยเป็นหลักตอบว่า ศาลต้องพิจารณา เพราะฟ้องมาแล้ว

จำเลย กล่าวว่า เช่นนั้นก็พิจารณาลับหลังตนไป แต่ตนมีสิทธิต่อต้าน

ผู้พิพากษาหญิงกล่าวว่า ศาลจะให้ความเป็นธรรมอย่างดีที่สุด

จำเลย กล่าวว่า สภาพตนแบบนี้ ศาลให้ความเป็นธรรมแล้วหรือ 

ผู้พิพากษาชาย กล่าวว่า สภาพก็สมบูรณ์ดี ไม่ได้ทุพพลภาพ การถูกคุมตัวเพราะเป็นผู้ต้องหานั้นใช้หลักเกณฑ์เดียวเช่นคนอื่นๆ

ผู้พิพากษาหญิง กล่าวว่า ขอให้เชื่อว่าศาลจะให้ความเป็นธรรมอย่างที่สุด

จำเลย กล่าวว่า ตนไม่เชื่อ

ผู้พิพากษาหญิง กล่าวว่า จำเลยอย่าคิดแบบนั้น ยังไงคดีก็ต้องพิพากษาอยากให้จำเลยสู้ให้เต็มที่ และไม่อยากให้จำเลยคิดแบบนั้น

จำเลย กล่าวว่า สภาพแบบนี้ตนจะสู้ยังไง แถลงการณ์ฉบับ 5-7 ส่งให้ศาล ศาลก็ไม่ได้ จะถือเอกสารออกมาจากเรือนจำเรือนจำก็ไม่อนุญาต 

ผู้พิพากษาหญิง กล่าวว่า มีอยู่ในสำนวนแล้วศาลไม่รู้ฉบับไหนแต่ศาลอ่านหมดทุกอย่าง หากจำเลยต้องการจะยื่นใหม่เขียนวันนี้เลยก็ได้

จำเลย กล่าวว่า ยังไงตนยืนยันไม่ยอมให้สืบพยานต่อหน้าตน

ผู้พิพากษาหญิง กล่าวว่า ก็ไม่ต้องสนใจ แต่จำเลยไม่มีทนาย จึงไม่อนุญาตให้พิจารณาลับหลังจำเลย

จำเลย กล่าวว่า ศาลสั่งไม่ให้ประกันตัวให้เหตุผลราวกับพิพากษาคดีล่วงหน้าแล้ว

ผู้พิพากษาหญิง กล่าวว่า ศาลยังไม่ได้ตัดสินคดีเลย เจ้าของสำนวนกำลังจะพิจารณาอยู่นี่ ขอให้จำเลยไปนั่งที่ (เพราะจำเลยเดินเข้าไปพูดใกล้กับบัลลังก์พิจารณาคดี)

จำเลย กล่าวว่า ก็สืบพยานข้างเดียวแล้วลงโทษตน 50 ปีไป

ผู้พิพากษาหญิง กล่าวว่า รู้ได้ยังไง ศาลยังไม่ได้พิพากษา ทำไมคิดว่าศาลจะลงโทษ 50 ปี ศาลบอกได้เลย ถ้าไม่ผิดคือไม่ผิด ไม่ว่าข้อหาอะไร ไม่มีใครครอบงำศาล เมื่อสำนวนเป็นของศาลแล้วศาลจะให้ความเป็นธรรม ไม่ว่ากี่กระทง ถ้าไม่ผิดศาลจะยกฟ้อง ศาลได้อ่านทุกอย่างในสำนวน รู้ถึงความคับข้องใจของจำเลย

ผู้พิพากษาชาย กล่าวว่า จำเลยใจเย็นๆ ฟังศาลหน่อย อะไรๆ มันจะคลี่คลายลงแล้ว เราจะตัดสินให้ดีที่สุด เชื่อศาลเถอะ สถานการณ์มันเริ่มคลี่คลายแล้ว

จำเลย กล่าวว่า เอาเป็นว่าตนไม่ขัดขวางแต่ยืนยันว่าไม่ยอมรับกระบวนการ 

ผู้พิพากษาหญิง กล่าวว่า ศาลยืนยันว่าศาลมีความปรารถนาดีกับจำเลย ศาลจะให้ความเป็นธรรมอย่างที่สุด และหากจำเลยจะเปลี่ยนใจสืบพยานก็ทำได้