ฆาตกรนอนกรนอยู่หนใด
ประเทศนี้อยู่ไหนในแผนที่
แม้แต่หมุดคณะราษฎร์ที่ชาติมี
ยังถูกผีหน้าใสไล่ลักเอา

อภิวัฒน์สยามยามย่ำรุ่ง
ปักหมุดหมายกลางกรุงมุ่งบอกเล่า-
ว่าบ้านนี้ทั้งผองเป็นของเรา
ทุกคนเท่าเทียมกันแต่นั้นมา

ปลดแอกจากพวกเจ้าเฝ้ากดขี่
ผันภาษีสู่รัฐผู้จัดหา
บริหารครั้งใหม่ใช้สภา
ไม่ให้เจ้าเข้ามาขี่หลังคน

หมุดจึงมีความหมายหลายประการ
หนึ่ง คือรัฐบาลที่เริ่มต้น
สอง คืออำนาจทั้งผองของมวลชน
สาม คือดลใจเราว่า “ข้าเป็นไท”

จริงอยู่ว่าประวัติศาสตร์อาจถูกลบ
จริงอยู่ว่าจุดจบอาจเกิดใหม่
แต่ไม่จริงว่ายิ่งลบยิ่งจบไป
มีแต่ยิ่งจุดไฟให้ลุกโชน

มันขโมยหมุดไปได้แค่หมุด
ไม่อาจหยุดซากปรักใกล้หักโค่น
ความชั่วช้าสามานย์สันดานโจร
ย่อมปูดโปนเปื้อนหมุดที่ผุดลาน

วันนี้หมุดหน้าใสใครเคารพ ?
แม้นเป็นศพแร้งจ้องยังมองผ่าน
กลายเป็นหมุดหน้าใสใช้ประจาน
ว่าสันดานของหมุดสุดอัปรีย์

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายได้เริ่มแล้ว
ณ วันแนวของหมุดผุดผิดที่
เมื่อไม่ยอมเป็นหมุดใหม่ในทฤษฎี
ก็อย่ามีเลยหมุด สิ้นสุดกัน !