กฏหมายต้องสถิตบนความยุติธรรม
อีกทั้งนำมาซึ่งความเสมอภาค
เสรีภาพแลศักดิ์ศรีมวลมนุษย์
ประดุจดั่งโคมฉายส่องนำทาง

กฏหมาคือกฏที่เขียนขึ้นโดยหมา
แต่เอามาใช้กับคนมันใช่หรือ
ฤๅหวังว่าหมาจะอยู่เหนือหัวกู
ใครไม่ยอมต้องบี้บู้ตราบวายปราณ

กฏมึงล้วนเขียนขึ้นเพื่อมึงเอง
มีไว้เพื่อข่มเหงคะเนงร้าย
ประชาชนล้วนขมขื่นฝืนจนตาย
จะดีร้ายล้วนขึ้นอยู่กับพวกมึง

เราจะอยู่กันไปอย่างตรอมตรม
จะยอมทนกันไปเช่นนี้หรือ
จะงอมืองอตีนไม่หือไม่อือ
เป็นใบ้บื้อบ้อท่าบ้าบอตาม

มันทำให้เรากลัวยอมตัวลงเป็นทาส
ให้ขยาดที่จะลุกขึ้นขัดขืน
กดทับเราด้วยอำนาจกระบอกปืน
ใครหยัดยืนจะโดนซัดกระจัดกระจาย

เมื่อถึงคราจนตรอกขยอกขย้อน
ดั่งไฟฟอนพลอนทั่วทุกหัวระแหง
เหล่าผองชนผู้ทนทุกข์ลุกทั่วแดน
ดั่งต่อแตนเข้าต่อสู้ผู้บีฑา

แม้จะไร้ซึ่งอาวุธดุจกองทัพ
แต่ไม่อับปัญญาอันคมกริบ
อีกทั้งปฏิภาณแลเชาว์พร้อมไหวพริบ
เข้าต่อสู้ยิบตากล้าประจัญ

ให้โลกรู้ว่าผองชนผู้ทนทุกข์
จักไม่ทุกข์ตราบจนกัลปาวสาน
ตราบใดที่ไม่ค้อมหัวให้หมู่มาร
ไม่กราบกรานสู้เพื่อคนเสมอกัน