ความทรงจำยังคงตราตรึงในจิตใจของฉัน
ฉันและเพื่อนๆ หัวเราะกันอย่างมีความสุข
สนุกสนานร่าเริงด้วยหัวใจที่เบิกบาน
บนสนามหญ้าหน้าโรงเรียนที่คุ้นเคย
ฉันและเพื่อนๆ ต่างมีความฝันเป็นของตัวเอง
ฉันฝันที่จะเป็นหมอเพื่อรักษาผู้คนที่ทนทุกข์
เพื่อนฉันบางคนอยากเป็นวิศวกรหญิงที่ยิ่งใหญ่
อีกหลายหลากที่พวกเธออยากเป็นตามความฝัน
วันนี้ฉันได้แต่มองกองหนังสือและชุดนักเรียน
ที่จัดเรียงและพับไว้ด้วยความประณีตบรรจง
ด้วยความหวังว่าจะได้ใช้อีกคราในไม่ช้า
อนาคตข้างหน้าอันสดใสรอฉันและเพื่อนอยู่ไม่ไกล
วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าในความรู้สึก
หนังสือและชุดนักเรียนยังคงกองอยู่ที่เดิม
ห้วงคำนึงถึงห้องเรียนที่เรียบง่ายแต่งดงาม
เสียงหัวเราะร่าเริงของเพื่อนๆดังกังวานในใจฉัน
ความเศร้าหมองครอบครองจิตใจทีละน้อย
รอยยิ้มเสียงหัวเราะที่สดใสกลับเร้นหาย
มิใช่เพียงแค่ฉันแต่กับเพื่อนทุกๆคน
เราต่างอยู่กับวังวนของความหวังอันรางเลือน
ฉันมิอาจเข้าใจสถานการณ์ที่เป็นอยู่
พวกเขาสั่งเด็กสาวอย่างเราให้อยู่แต่ในบ้าน
พวกเขาสั่งเด็กสาวอย่างเราคลุมหน้าให้มิดชิด
พวกเขาสั่งเด็กสาวอย่างเราไม่ให้ไปโรงเรียน
พวกเขาบอกเด็กสาวอย่างเราว่าข้างนอกไม่ปลอดภัย
พวกเขาบอกเด็กสาวอย่างเราว่าโรงเรียนมีอันตราย
พวกเขาบอกเด็กสาวอย่างเราให้แต่งงานทั้งที่เราไม่ต้องการ
พวกเขาบงการชีวิตเด็กสาวอย่างเราได้อย่างไรกัน
ความฝันของฉันและเพื่อนๆเลือนรางหาย
หายไปพร้อมกับการกลับมาของปีศาจ
ปีศาจที่เคยขโมยความฝันของพ่อแม่ฉัน
ตอลีบานปีศาจร้ายกำลังขโมยความฝันของเด็กสาว