มันยากแค่ไหนกัน
ที่คุณจะเปล่งเสียงบอกโลก
ไม่เอาอีกแล้วอำนาจเถื่อน
ไม่เอาอีกแล้วการกดคนลงเป็นละอองฝุ่น
ฝ่าตีนแสนละมุนของคุณ
ไม่ใช่ที่ปกกระหม่อมของเรา
มันยากแค่ไหนกัน
ที่คุณจะยืนตัวตรง
เป็นส่วนหนึ่งของเพื่อนมนุษย์ร่วมชาติ
และจักรวาลสากล
ยืนยันเจตจำนงหนึ่งเดียว "คนเหมือนกัน"
หรือเราจะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตประเภทเดียวกัน?
เราอาจจะไม่ใช่โฮโมเซเปียนเสมอไป
ยุคสมัยที่ทั้งจักรวาลอยู่เพียงปลายนิ้ว
คุณสร้างดวงดาวของตนไว้ในหลืบของแกแลกซี่
กระทั่งแสงจากการระเบิดของซุเปอร์โนวาก็ไม่อาจลอดผ่าน
คุณอาจอยู่บนโลกคู่ขนาน
บนมิติแห่งเวลาและสถานที่
ที่เหมือนดำรงอยู่คู่กัน แต่ไม่มีทางบรรจบกัน
คนละฟากฝั่งของหลุมดำทะมึน ซึ่งกลืนกินทุกอย่าง
แม้กระทั่งความเป็นคน
บนดาวไพร่หมายเลข 09-010