กวีประชาไท: ข้าแต่ศาลที่ไม่ควรเคารพ

ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ

ข้าแขวนดวงตาไว้ที่ต้นไม้
พบเพียงกองหนังสือกฎหมายอาญา
ถูกทิ้งไว้บนถนนอย่างหิวโซ
อย่างคนสิ้นไร้ไม้ตอก

มือข้าถูกล่ามโซ่
ตามหาความยุติธรรม
พบเพียงชุดครุยผู้พิพากษา
บางมาตราในยาจกขอทาน
หน้าร้านสะดวกซื้อ
อย่างคนยากจนแสนเข็ญ

เท้าข้าถูกตัด
ขณะเรียกร้องความเสมอภาค
ขอเพียงเงาตัวเอง
ที่ถูกตัดหัวในระหว่างมุมตึก
ทางเข้าบัลลังก์ศาล

ข้ารู้น้ำตาที่พระเจ้ามอบให้
ไม่เคยเท่าเทียม
ในแดนประหาร
ข้าขออาหารสักมื้อให้คนยากไร้
นอกเขตทัณฑสถาน
แทนอาหารอิ่มทิพย์ของพระเจ้า

ข้ายินดีกลายเป็นอาชญากร
ด้วยปืนของเพชฌฆาต
ขอให้ข้าได้พูดความจริงสักประโยค
ด้วยหัวใจที่ถูกจองจำของข้าเอง..

 

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท