กลางคืนคือความฝัน
กลางวันคือความเคว้งคว้าง
ใจกลางดินแดนรกร้าง
เราไม่รู้ว่าชีวิตนั้นคืออะไร
ชีวิตของเธอนั้นเรียบง่าย
เธอแค่ถามอะไรที่ไม่เคยถuาม
เพียงแค่นั้น , ดินแดนนี้ก็คำราม
สั่งพิพากษาให้เธอตาย
ความตายของเธอลึกและนิ่ง
ไม่มีบทเพลงใดคลอขับขาน
มีบ้าง , เสียงหัวเราะลอยมาจากทิศที่ต่าง
ช่างหัวมัน , ช่างหัวความเป็นคนของมัน
บุ้ง เนติธร- อีกหนึ่งจุดอัญประกาศถูกขีดฆ่า
อีกหนึ่งละอองบางถูกตีนขยี้
ด้วยอุดมคติไร้หัวใจเสียสิ้นดี
ไม่มีอีกการยืนตรงในบทเพลง , บางคน
กลางคืนคือความฝัน
กลางวันคือความหม่นหมอง
ลำดับต่อไปที่ต้องเหม่อมอง
ใครอีกที่ต้องยอมทรมาน
เพื่ออะไรก็ไม่รู้ , รู้แค่-มันไม่มีหัวใจ
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)