มิทันทีที่ผีเสื้อพบดอกไม้
หมื่นน้ำไหวในถนนพิกลประหลาด
เรามิอาจคาดเดาธรรมชาติ
คลื่นวิบัติ คลั่งกวาดเกินหยั่งรู้

คลื่นน้ำแดงแรงซัดกัดเมืองเซาะ
คนเปล่าเปราะเคราะห์ร้ายมากมายอยู่
วิบากกรรมโลกเดือดลงดาบฤดู
ฝนแสนเศร้าเข้ามาสู่ห้วงดวงใจ

ประชาชนหล่นรายสายน้ำเชี่ยว
ท่วมกี่เที่ยว กี่ทุ่งทาม กี่ถิ่นไถล
ยังล่าช้า ช่วยเหลือ หรือเตือนภัย
อพยพอย่างไร ใดเล่ารัฐ

เอกชน ช่ำชองว่องไวกว่า
เหล่าอาสาฯ ฝ่าจำนนพ้นจำกัด
ไทยต่อไทย เร่งบรรเทา ร่วมทานทัด
คนสามัญ เมืองสาหัส หม่นสามานย์

เนื่องตระหนกในตระหนักอุทกภัย
ดินแดนนี้คือแหล่งไหลให้น้ำผ่าน
ทุกองคาพยพไทยใฝ่จัดการ
เร่งผสมร้อยผสานสมานวิธี

คนไหนทน คนไหนทุกข์ คนเดิมเดิม
แล้วจะเพิ่มคนใหม่ใหม่อย่างเร็วรี่
โลกผันผวนไม่หวนคืนผืนพงพี
อากาศดี มีผีเสื้อ ดอกไม้ดอม

เราฝากผีฝากไข้ได้ไหมรัฐ
คุณภาพชีวิตวัฒนาถนอม
เผชิญน้ำ จำนนจนยินยอม
เราไม่พร้อมเป็นนักโทษน้ำท่วมทน