จากการที่เคยมีบทบาทซึ่งได้รับการยอมรับในการทำหน้าที่ประธานสภาผู้แทนราษฎรมาแล้วเมื่อในอดีต เมื่อคุณวันนอร์ (วันมูฮัมหมัด นอร์ มะทา) ได้รับการเลือกให้เป็นประธานสภาผู้แทนราษฎร (และประธานรัฐสภาโดยตำแหน่ง) ก็เป็นที่คาดหวังกันว่าทั้งวัยวุฒิและประสบการณ์ในการทำงานที่ผ่านมาจะทำให้สามารถปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวได้อย่างเหมาะสม มีความเป็นกลาง เป็นอิสระ

แต่เพียงการประชุมไม่กี่ครั้งที่ผ่านมา ภายใต้สถานการณ์ทางการเมืองที่ต้องการความรอบรู้ ความเที่ยงตรง และความกล้าหาญ ในการปฏิบัติหน้าที่ แต่คุณวันนอร์ กลับทำหน้าที่ที่ผิดพลาดอย่างสำคัญ อย่างน้อยก็ใน 2 ประเด็น

หนึ่ง การวินิจฉัยให้ข้อบังคับการประชุมรัฐสภาเลือกการเสนอญัตติมีสถานะที่ใหญ่กว่าบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญในกรณีเสนอชื่อนายกรัฐมนตรี กรณีนี้ถือเป็นความผิดพลาดอย่างรุนแรงที่ไม่มีความเข้าใจต่อความสูงสุดของรัฐธรรมนูญในระบบการเมือง

สอง การปิดประชุมรัฐสภาเมื่อวันที่ 4 สิงหาคม 2566 อย่างปราศจากเหตุผล ทั้งที่มีสมาชิกมาเข้าร่วมประชุมจนครบองค์ประชุมเรียบร้อยและมีญัตติที่จะต้องพิจารณากันต่อไป โดยไม่มีการชี้แจงว่าเพราะเหตุใดจึงต้องปิดประชุม จนเป็นที่ครหาว่าการปิดประชุมเนื่องจากเกรงว่ามี ส.ว. มาประชุมน้อยและจะทำให้ญัตติหลายเรื่องต้องพ่ายแพ้แก่เสียงของ ส.ส.

แม้ว่าในระยะแรกของการเสนอชื่อคุณวันนอร์ จะมีความคาดหวังกันว่าด้วยท่าทีและประสบการณ์ในทางการเมืองจะทำให้สามารถทำหน้าที่ช่วยประคับประคองให้ระบอบประชาธิปไตยเดินหน้าต่อไปได้ แต่ความผิดพลาดทั้งสองกรณีภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว กลับแสดงให้เห็นว่าคุณวันนอร์ ไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างเป็นกลาง เหมาะสม

จำเป็นที่คุณวันนอร์ ต้องตระหนักถึงความผิดพลาดในการปฏิบัติหน้าที่ของตนเอง การกระทำดังกล่าวนี้มีผลกระทบอย่างมากอำนาจหน้าที่ของรัฐสภา และหากไม่สามารถปรับปรุงการปฏิบัติหน้าที่ให้ดีขึ้น ก็ควรที่จะต้องเปิดโอกาสให้บุคคลอื่นที่มีความเหมาะสมมาทำหน้าที่แทน อันจะเป็นหนทางในการรักษาเกียรติประวัติและความสง่างามยามบั้นปลายของชีวิตทางการเมืองไว้ได้

ด้วยความปรารถนาดี
สมชาย ปรีชาศิลปกุล
5 สิงหาคม 2566