เรื่องตลกโปกฮาพาฮาโปก
เมื่อคำโยกย้ายมา หน้าเป็นหลัง
เรื่องเจ็บ ๆ คัน ๆ ดัน คันสังคัง
ตลกมั้งหรือไม่ เจ็บใจแทน

เมื่อเพื่อนล้มเราหัวเราะเยาะ กริยา
เหยียบขี้หมาหน้ายี้ขี้เหม็นแสน
นั่นสมัยวัยเยาว์เราวิ่งแจ้น
ความคับแค้นแทนตอนแก่ แค่คือคน?!

แค้นวัยเยาว์เราอาจลืมปลื้มตอนโต
แข่งกันโกอินเตอร์พบ ประสบผล
ประสบการณ์แข่งขันนั้นเข้มข้น
ลักวิ่งชิงปล้นเข้าปนเป

ชีวิตคือการต่อสู้คู่ผิด,ถูก
โลกได้ปลูกฝังเราเข้าไขว้เขว
ทางขรุขละเกกมะเหรกเกเร
บ้างไก๋เก๋กับกลีบกุหลาบอาบน้ำหอม

ชีวิตมนุษย์สุดจะนึกเหมือนฝึกฝน
นับตั้งต้นต้องมีเปลเสียงเห่กล่อม
ความอบอุ่นตอบสนองต้องเพียบพร้อม
เคยห้อมล้อมด้วยสายรกปกครองครรภ์

ทัศนะคติเริ่มผลิแตก
การแบ่งแยกบุคลิกภาพเหมือนสาปสรรค์
สิ่งแวดล้อมเลว,ดีที่ต่างกัน
สติปัญญาพัฒนาการ

ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นคนประจักษ์
คนเป็นนักเปรียบเปรยเอ่ยขม,หวาน
รสชาติความรวย,จนผลบันดาล
ส่งสู่การเติบโตโกอินเตอร์

จึงได้ยินคำมนุษย์ผรุสวาท
เมื่อความปรารถนามาไม่เสมอ....
พระเจ้ามิดีอย่างเดียวมีเบี้ยวให้เจอ
เคยเป็นเกลอก็กลายเกรี้ยวแล้วเบี้ยวกัน

คำสอนของแม่มีว่าอย่าพูดมาก?
ก็แม่อยากปากเปียกปากแฉะแขวะฉัน
ขี้บ่นอยู่นั่นแหละแซะยัน 
ลูกไม้มันหล่นไม่ไกลใช่ไหมแม่? (ฮา)

ยุคสมัยเปี๋ยนไปแล้วแถวดาวโลก
อาชีพโยกย้ายทายท้า อาชีพแถ(อิอิ)
พวกเต้นกินรำกิน"สิน"ดีแท้
อาชีพแฉฉ้อฉลคนมาแรง

มวลมนุษย์สุดจะคิดชีวิตเปลี่ยน
เข้มข้นคนเบียดเบียนเพี้ยนขันแข่ง
ต่อหน้ามะพลับหลับหลังตะโกโธ่ทิ่มแทง....
ยุคติ้กต้อกตบแต่งพลิกแพลงเพลง

ชาวบ้านชาวเมืองเรื่องคอนเท็นต์เห็นสนุก
สนานยุคเอไอทำได้เจ๋ง
ถ้าการเมืองดีมีประชาธิปไตยไม่ปล้นกันเอง
คงครื้นเครงกว่านี้แน่นอนราษฎรเอย