ส่วนหนึ่งของการอภิปรายงบประมาณปี 2568 โดยสิริลภัส กองตระการ สส.กรุงเทพมหานคร เมื่อ 20 มิ.ย. 67

เมื่อวันที่ 20 มิ.ย. 67 ในอภิปรายงบประมาณแผ่นดินปี 2568 สิริลภัส กองตระการ สส.กรุงเทพมหานคร พรรคก้าวไกล เปิดประเด็น "สุขภาพจิตของประชาชน ภูเขาไฟที่รอวันระเบิด" หากรัฐยังไม่เห็นปัญหาและแก้ไขอย่างจริงจัง

โดยตอนหนึ่งกล่าวว่า "ผู้ป่วยทุกคน ไม่มีใครที่อยากอยู่ในสภาวะสิ้นยินดี ที่ไม่ยินดียินร้ายทุกขณะกับชีวิตของเขาค่ะ ไม่มีใครอยากตื่นมาแล้วรู้สึกว่าลมหายใจของเขามันไร้ค่า ไม่มีใครอยากจะกรีดแขนกรีดขาหรือว่ากรีดตัวเอง แต่เพราะเขาเจ็บที่ใจไม่ไหวค่ะท่าน เขาไม่อยากให้ใจเขาแตกสลายและมันตายไปจากข้างใน เขาเลยต้องเอาความเจ็บปวดนั้นไปลงที่อื่นค่ะ พวกเขาอยากจะรักตัวเองให้เท่ากับที่เขารักคนอื่น แต่จะให้ทำยังไงในเมื่อเขากลายเป็นผู้ป่วยไปแล้ว เขาพยายามรักษา เขาพยายามจะมีชีวิตอยู่ต่อ พวกเขาทุกคนอยากจะมีความสุขกับตัวตนอยู่ของเขาบนโลกใบนี้"

รัฐช่วยพวกเขาได้ไหม ดึงพวกเขาขึ้นมาออกจากหลุมดำเหล่านั้นได้ไหม ช่วยยื่นมือลงไปให้ลึกพอ ที่จะคว้ามือคนกลุ่มนี้ให้มาเห็นแสงสว่าง หรืออย่างน้อยให้ขึ้นมาเห็นว่ายังมีรัฐบาลที่ยังใส่ใจอยากจะดูแลพวกเขาอยู่

"โรคจิตเวชมันไม่ได้เลือกคน ไม่ว่าจะประชาชนหาเช้ากินค่ำ หรือว่าผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีอำนาจในบ้านเมืองนี้ เกิดขึ้นกับท่านรัฐมนตรีหรือท่านนายกฯ ก็ได้ค่ะ โรคนี้มันเดินเข้าไปหาท่านได้ตลอดเวลา มันอาจจะเกิดขึ้นกับท่านหรือคนใกล้ตัวท่านก็ได้"

ถ้าท่านมีคนที่ท่านรัก ประชาชนเขาก็มีคนที่เขารัก ไม่ต่างอะไรจากท่านเลย แต่สิ่งที่มันแตกต่างกันคือท่านมีอำนาจ ท่านตัดสินใจได้ว่าปัญหานั้นมันสำคัญยังไง และท่านจะตั้งใจแก้ไขมันอย่างจริงจังหรือไม่ ท่านจะแก้ไขมันตอนนี้หรือว่าท่านจะรอ รอให้ปัญหาสุขภาพจิตของคนไทยมันกลายเป็นภูเขาไฟระเบิดออกมาทำลายล้างทุกอย่างก่อน

"ถ้ามันเดินทางไปจนถึงวันนั้นจริงๆ มันสายไปแล้วค่ะ ต่อให้ท่านมีมือเป็นสิบเป็นร้อยมือ ท่านก็ไม่สามารถรักษาหรือคว้ามือใครขึ้นมาได้อีกเลย"