หนึ่งคนทิ้งร่างกลางทุ่งกว้าง
นอนเหนือกองร่างที่ท่วมถม
หยาดเลือดที่หยดรดโคลนตม
ไหลผสมเลือดที่หยดรดก่อนนั้น

กี่ศพทบทับนับไม่สิ้น
ดับดิ้นกลางสนามแห่งความฝัน
ในอดีตย่อมมีดื่นเป็นหมื่นพัน
จนปัจจุบันยังเพิ่มตายเติมมา

สมรภูมิยิ่งใหญ่ไม่เปล่าว่าง
เต็มไปด้วยเรือนร่างของผู้กล้า
ย่อยสลายกลายเป็นก้อนพสุธา
ถมทางสร้างมรรคาประชาชน

ประวัติศาสตร์ประชาธิปไตย
เขียนด้วยเลือดที่หลั่งไหลจากทุกหน
โลหิตหลั่งรวมจนท่วมท้น
ชโลมดินต่างฝนเลี้ยงต้นไม้

ต้นกล้าประชาชาติราษฎร
แม้ลุ่มลุ่มดอนดอน, ไม่ล่มสลาย
กลับค่อยค่อยเติบกล้าอย่างท้าทาย
เพราะมีคนมากมายได้น้อมพลี

2475, เดือนตุลา, พฤษภาทมิฬ,
ปีห้าสาม ไม่สิ้นซึ่งศักดิ์ศรี
คุณูปการยิ่งใหญ่ได้เกิดมี
ทุกวันนี้ยังเห็นเป็นประจักษ์ชัด

รากฐานที่ผู้คนพลีตนก่อ
เราต้องเสริมเติมต่อให้ยืนหยัด
สืบสานปณิธานการปฏิวัติ
มิให้พรายพลัดอย่างเปล่าดาย

ทุกการเสียสละของวีรชน
ย่อมไม่ร่วงหล่นแล้วเลือนหาย
ตราบการต่อสู้ยังไม่ตาย
วีรชนทั้งหลายย่อมยืนยง

ทุกคนที่ตายล้วนกลายเป็นดาว
ส่องแสงสุกสกาวสูงส่ง
บอกพิกัดวัดระยะกระจัดตรง
ให้เรามั่นคงไม่หลงทิศ

เราก้าวเดินมาไกลมิใช่น้อย
เราต้องไม่ย้อนถอยเดินทางผิด
วีรชนวีรธรรมย้ำความคิด
ชีวิตไม่อับจนซึ่งหนทาง

รอยเลือดรินไหลได้บอกชี้
ว่าวิถีของเราแจ่มกระจ่าง
ความเปลี่ยนแปลงซึ่งเกิดอยู่กึ่งกลาง
เราต้องสู้ต้องสร้างด้วยสองมือ

ให้ดาวศรัทธาพาเราไป
สู่หล้าฟ้าใหม่ที่ยึดถือ
เผชิญหน้าพายุโหมพัดพือ
สงครามยืดยื้อ, อย่ายอมแพ้!

อุปสรรคถึงใหญ่, ใช่คับฟ้า
เป็นเพียงเฉพาะหน้าอย่าแยแส
มั่นคงตรงไปไม่ท้อแท้
คือกุญแจที่จะชนะภัย

จงปลุกความคิดจิตวิญญาณ
ปลุกขบวนการฟื้นคืนขึ้นใหม่
วีรชนยังรอเราคว้าเอาชัย
เพื่อนำไปเซ่นสรวงต่างพวงมาลา

ตื่นเถิด, นักศึกษา! ช้าอยู่ไย
จงคว้าชัยไปเซ่นสรวงปวงวีรชน