แดดแจ้งสำแดงจ้า
สาดใบหน้าคนสัญจร
มือเปล่าชุ่มเปียกปอน
รถเมล์ร้อนซ่อนเหงื่อชน

รถวิ่งสลับหยุด
กี่แรงรุดระยะร่น
ตั๋วถูกพอสมคน
ที่ดิ้นรนถนนทาง

สั่นไหวในอากาศ
ก่อไฟธาตุระอุร่าง
ใจร่ำน้ำตาราง
ต่ำและต่างจึงคว้างเคว้ง

เตี้ยต้อยห้อยเบียดเสียด
หน้าหมองเครียด ตัวโคลงเคลง
แน่นคนกลับวังเวง
ก็เกร็งเกรงระกะกลัว

วิ่งฝ่าทั้งขวาซ้าย
ต้นสู่ปลายท้ายสู่หัว
เมียงมองประคองตัว
รถเมล์ทั่วประเทศไทย

หวังพึ่งหนึ่งคนขับ
นำกำกับขยับไป
แดดเดือดเลือดหวั่นไหว
หวังกันไว้ในหมุดหมาย

ชีวิตคือโดยสาร
เกิดเพื่อผ่านแล้วพบปลาย
เมล์ร้อนแม้รั้งท้าย
ขอเคลื่อนย้ายคลายกำลัง

รถแอร์สงบเย็น
เคยพบเห็นเป็นภาพหวัง
ร่วมร้องเสียงก้องดัง
ไยหยุดยั้งยังวิวัฒน์

เสียงปริศนาแทรก
ร้อนต้องแลกแจกจำกัด
เพิ่มค่าโดยสารคัด
อีกสิบอัฐจัดรถแอร์

เงินหนักชีวิตเบา
อดทนเอาใครเล่าแล
ชีพทุนไม่เที่ยงแท้
อาจเปลี่ยนแปรแค่สิบเดียว

แดดลงยังจงจร
รถเมล์ร้อนเนื้อตัวเหนียว
อัฐบีบใจลีบเรียว
ไม่กี่เที่ยวก็สุดทาง